SEN GİDİNCE

• 28 Aralık 2020 Pazartesi 00:29:24

Karanfiller daha yeni yeni açmıştı
Mehtap bir başka umut vermişti, yakamozlara.
Rüzgâr dalları kırmadan sevecekti
Gül yapraklarını
Gece üç beş
nöbetlerine yazılmıştı
Göz yaşlarım
Ağlamak kutsanmıştı
Hicran Ayinlerin de
Pervasız şiirlere
Bırakmıştı vedalar yerini
Ellerim caresiz bırakmıştı
Ellerini
Sitemler ard-arda dizilince
Sükut susmuştu
Sen gidince...

Şaşırmış kalmıştı şairin biri
Bir diğeri kalemini kırmıştı
Kum gibi ezilmişti
Önce Bir yürek
Eski bir kaç hatıra
Sonra Solmuş bir kaç çiçek
Yalana sarılmıştı
Acıyla Gerçek
Tükenmişlik sevmişti
Umudu gözlerinden
Bir yol çizmişti kader
Sırattan ince
Düşüyordu düşlerim
Sen gidince

Kayıp giden yıldızlar gibiydi
Hislerim sanki bir günahtan
Arınıyordu
Ah Sevda denen o duygu yokmu ?
O an bile kalbimde barınıyordu
Korkular büyüyordu sokak araların da
Pusuda bekliyordu Sis ve gece
Üşüyordu ellerim
Sen gidince.

Artık maviye çalmıyordu gözlerin
Gerçi hiç çalmadılar kalbimden başka
Bir türkü tadında sevemedik
Birbirimizi
Araya umulmadık İhanetler girince
Düşüyordun gözlerimden
Sen gidince.