Yenice, Yılmaz Güney’in doğduğu, çocukluğunun geçtiği Adana köylerinden biridir. Bu köyde, yaşamakta olan iki küçük çocukturlar. Kargıdan atlarıyla oyun oynamaktalar. Oyunda atlar ve onların sahipleri vardır. Oyun içinde at sürekli kendileri olmakta...köydeki varlıklı ailelerin çocukları onların sahibi olmaktadır. Atlar sürekli dayak yiyen durumundadır. Bir türlü atları süren tarafa geçememekteler. At olmadıkları zaman oyuna alınmazlar. At olmayı istemezler ama başka şansları olmadığının farkına varırlar orada kaldıkları sürede...Oyun istiyorlarsa at olacaklardır. Büyürler, şehre iş aramaya giderler. İş yoktur. Büyük şehirde kaybolmuşlardır. Açlık çekerler. Yatacakları, barınacakları bir yer yok...Ne yapacaklarının tedirginliği içinde çırpınmaya başlar, öyle bir duruma gelirler ki ne iş olsa yapacaklar. Çareleri yoktur. Bir hemşehrileri kanalı ile umutlanırlar...Evet bir iş vardır ama risklidir. Böylece batağın içine saplanırlar...

Esrar satma işi vardır.
Can havliyle ona sarılırlar...
Gel zaman , git zaman ellerine para geçmeye başlar.
İki arkadaştan biri patron olur.
Diğeri halen Yenice’nin atıdır.
At olan durmadan mal alıp satmaktadır.
Akşam dönüşü hesaplar yapıldığında hep borçludur.
Çark...köyde nasılsa yaşamda aynen öyle devam eder.