ANILAR

Yıl 1973.
Sanırım mart ayı idi.
Yedi veya sekiz yaşlarındayım. Aşık Veysel hayranı olan İdris amcamı ağlarken gördüm.
Yüzüne baktığımda ’’öldü’’ demişti. ’’Aşık Veysel öldü’’.
O ağlıyor diye ben de ağladım.
İdris amcam benim ilk sevdamdı.
Bir hafta sonra amcam sendeleyip düştü. Düşerken başını bahçemizde bulunan su kuyusunun taşına çarptı.
Hastaneye götürdüler hemen O’nu.
Ben de gitmek istiyorum.
Beş kardeşiz üç pabuç var.
Bana giyecek pabuç yok kalmamış. Kocaman bir ayakkabı bulup giydim.
Belediye otobüsüne binenlerin arasına karışarak şoföre görünmeden bir yere büzüldüm .
Bizim evimiz şehrin bir ucunda cezaevinin yanında.
Hastane ise Karataş mevkisi denen yerde.
Otobüsden yolcular inerken ben de indim .
Hastanenin bahçesinde tüm akrabalarımız bekliyorlardı.
Kaygıyla yüzlerine baktım. Ama ne yazık ki! 18 yaşındaki amcamı bir daha göremedim..
Amcamın ölümü herkesi çok sarsmıştı.
Özellikle de beni.
Artık eskisi gibi değildim. Gülemiyordum hiç.
Hayattan gerçek anlamda ilk darbemi yemiştim. Çünkü İdris amcam benimle çocuk oluyor benimle oyunlar oynayıp sohbet ediyordu. Onun dışında herkes hayat telâşındaydı.
Günler günleri böyle kovalayıp giderken babam 73 yılının aralık ayında ’’Seni Ankara’ya götüreyim mi ’’dedi. ’’Atatürk ’ü ziyaret eder Anıtkabir’i gezeriz ’’der demez sevinçten uçmuştum.
Annem,bana Kilis’in üzümleri gibi salkım desenli bir kumaştan elbise dikmişti. Mutluluktan uyuyamıyordum.
Nihayet Çayırağası
Otobüsüne binip Ankara’ya yol aldık .
Ulus’ta bir otele yerleştik. Anafartalar’daki Çarşı’nın orada Zafer anıtı beni çok etkilemişti. İlk hikâye kitaplarımı orada almıştı babam bana.
Tam Anitkabir ’e gideceğimiz gün İsmet İnönü’nün ölüm haberini aldık.
Ne kadar üzülmüştüm. Babam’’ artık oraya seni götüremem sen kitaplarını oku. Ben cenaze namazına katılacağım ’’diyerek beni bırakıp gitmişti. Yaşadığım üzüntü ve hayâl kırıklığı anılarımda böyle yer etti. O gün akşam otobüsüyle geri döndük.
Ta ki yıllar sonra Ankara Gazi üniversitesini kazandığımda 82 yılında gidip Anıtkabir ’de her iki büyüğümüzü de ziyaret etme fırsatını buldum.
Bu ülke için omuz omuza verip hem bedenen hem zihnen birlik beraberlik içinde canları pahasına mücadele eden tüm büyüklerimizi rahmetle minnetle anıyorum.
Nurlarda uyusunlar.
Bizler bugün var isek onlar sayesindedir.
Sonsuza kadar izlerinde yürüyeceğiz.
🇹🇷🇹🇷🇹🇷

KARDELEN(Ayrıkotu)
26.12.2020
Tülay Sarıcabağlı Şimşek
Dinar/Afyonkarahisar