Değerli Okurlar!
Sözlerime başlamadan önce hepinizi en kalb-i duygularımla selamlıyorum.Hani pek çok yerde karşılaştığımız bir yazı var ya hepimizin; "Sizi üzenlere de teşekkür edin..Onlar sayesinde bugün bu yerdesiniz" diye başlayan...Sizinle bu sözün haklılığı noktasındaki duygularımı paylaşmak istedim...Evet..Kırıla kırıla öğreniyor insan çoğunlukla...Daha küçük yaşlarda iken düştüğünüzde, yanınızdaki kişilerin ağlamanıza aldırmadan devam ettiği muhabbete şahit olduğunuzda başlıyor yaşam! Okul sıralarında, arkadaşlarınızın siz söz konusu olduğunuzda çokta fedâkar olmadıklarını gördüğünüz bir anda anlıyorsunuz yalnız olduğunuzu...Hele bir de düştü iseniz eğer;anne ve babanızın da yeri gelince size yetemediğini görünce biliyorsunuz güçlü olmanın gerekliliğini ve aslında koruyucunun yalnızca Rahman olduğunu ve gözünüze soka soka gösteriyor hayat o zaman konu-komşudan tutun da sokaktaki çocukların bile sizin üzerinizde nasıl konuşma hakkı bulduğunu...Anne ve babanızdan kalan en büyük miras dediğiniz kardeşinizin "o ev, o arsa benim hakkım" diyerek dirseği size diktiğinde hissediyorsunuz aslında her zaman kan bağının can bağı olmadığını...İsyerinde iken yada eşinize, evladınıza karşı bir günlük esneklik gösterdiğinizde tüm bir ömürmüş gibi sizin yüzünüze vurulduğu an düşünüyorsunuz aslında dünyanın herkesin işine ne kadar yaradığınıza bağlı olarak döndüğünü...Siz Piraye misali su gibi aziz iken, Nazımın kolundaki Verda yazısını görüp yıkıldığınız an anlıyorsunuz değmeyecek sevdalara değecek bir bünyenizin olmadığını....Vel hasıl kelâm değerli arkadaşlar, eğer bugün dimdik ayakta iseniz ve kaliteniz tartışılmaz ise; açın ellerinizi Yaratıcıya ve deyin ki; Beni bunlarla sınadığın ve bu duruşu bana kazandırdığın için,Hz.Ömerin de sözlerinden birinde ;"İki şeye hayranım, RABBİNİ (YARATICI) ve HADDİNİ bilene!" dediği gibi bana SENİ ve HADDİMİ BİLMEYİ nasip ettiğin için sonsuz teşekkür ediyorum...
SELAMETLE...