Kapalı bir pazar akşamı, tüm dükkanlar kapanmışken. Sokakların dalgası geri çekilmişken kumsalda yürür gibi yürüyorum kaldırımlarda. Kaldırımlarda kırgın sanki bana taşları çiçek açmıyor bu sıra. Olsun ben onları suskunluklarıyla da severim. Herkesi olduğu gibi sevmem ama, sakın basit demeyin bana. Zorlarım kapıların kilitlerini, dayanıklılar mı
* yoksa değiller mi? Diye test ederim. Herkesi test etmem ama öyle zorda sanmayın beni mesela sokak kedilerini... Onların güvenlerinden eminimdir. Önce beni koklamak isterler sonra yanaşırlar yamacıma. Yamaç demişken yine sen geldin aklıma. Sırf senle karşılaşmamak için üç beş sene çıkmadım yamacından. Yolumu uzattığımın farkındayım belki bu kadar yıl uzatmasaydım şimdi burda olmazdın.
Akşamları severim uzun akşamları fazla sevmem ama akşam uzayınca geceye varıyor ya insan gecenin efsunu ne efsun ama sanki içiriyor seni iki gün kendine gelemiyorsun. O yüzden ben tavuklar gibi erkenden uyumayı tercih ediyorum. Bereketli uykuları seviyorum. Uyku dediğin nasıl mı bereketli olur? Canım seni güne iyi uyandıracak güzel rüyalar biriktirmişse olur. Olmaz diye bir şey yok! Ha ne olmaz; iki dünya bir arada olmaz. Biri sensin, biri ben. Elmanın yarısından kurt çıktı. Sonra ne oldu o kurda. Kozaya girmiş olabilir. Kelebek olup yeni bir hayata uçmuş olabilir. Sensiz bir hayata. Gözlüksüz bakabilenler, çıplak gözle görebilenler hayatı yani senin pekte anlayabileceğin şeyler değil bunlar. Sen derken? Başta ki sen değil. Başta ki sen sen değilsin yani. İki özneli cümleler kuruyorum ya son günlerde kafam baya bi karışık anlayacağın. Yazıda ki imla hataları mı? Bilerek yapıyorum. Kelimelerin anlamları karışsın değişsin banane. Kime ne yazıyorum sanki! Anlayabilen varda beni. Anlamazsınlar anam hiç fark etmez. Bu aşk burda biter ve ben çeker giderim. Bi dakka bi dakka ben niye gidiyorum canım burası benim hayalim hikayem her neyse o gitsin. Sen git.
Niye baktın mağrur mağrur. Hadi git git bakmıyorum etme gurur. Bazen böyle hoş sohbet biri olabiliyorum. Ama kalemimin tırnakları çıkınca okuyanın gözleri çizilebiliyor. Biraz uzamış sanki bu sıra kalemim. Gözüne mi soksam belki şok etkisiyle açılmasını sağlar. Yok anam onun gözleri yusufun gömleğini götürsek bile açılmaz. Çünkü o yakup değil olamaz. Kendi hep biir şey sanıyor ne olduğunu kendi bile bilmiyor. Öyle. Ya da böyle. Hadi geç şöyle de iki saçmalık karala sonra at kalemi camdan aşağaaaaaa.

Beni dinlediğiniz için çok teşekkür ederim sevgili ve çok değerli harflerim. Oysa sessiz harflerle uzun zamandır has bi hal etmemiştim. Arzu hal miydi o? Neyse ne lalegül olsun. Bende diken. Deveyi diken .... Ben öküzden anlarım.

...