Dumanıma mektup 2

• 16 Aralık 2020 Çarşamba 00:22:18

Merhaba can dostum

Sen gideli iki yıl oldu. Ne çabuk geçti günler. On yedi aralık günün öğle vakti saat bir otuz ! Hiç aklımızdan çıkmadın. Senin anılarını anlatarak günleri doldurduk. Evin arka tarafındaki garaja her baktığımda bebekliğin geliyor aklıma .Orda az oynayıp gezmedin. Sensizlik zor be dumanım.

Senin dostluğun çok özel, yerini Yaman bile dolduramaz. “Yaman kim” dediğini duyar gibi oluyorum. Sen gittikten sonra değişimler oldu. Senin hasretine kızım Nisa dayanamıyordu. Gözlerindeki yaşam ışığı söndü. Yarı tarafı yok gibi yaşıyordu. Senin gidişin onu çok mutsuz etti. Önce kabullenmekte zorlandı. Sonra zamanla kabullendi. Senin bedenini yaktırdı tozunuda kapalı camlı bir resimlik içine koydu. Üzerinde de senin en güzel resmin var. Onu her akşam yatak odasına götüryor. Sabah oturma odasına taşıyor. Nere gitse yanında olacaktın . Böyle günler geçerken ben yine dört ayaklı, rengi siyah ,cinside labrador olan dosttan alacağım dedi. Ve dediğini yaptı aynen senin bebekliğin gibi bir yavru aldı. Dört haftalıktı. Adını seninkine benzeyen Yaman adını bulup kurdular. Nisa’nın neşesi biraz olsun geldi. Torunum Nisan‘ da seni hiç unutamadı. “ Anne duman gökyüzüne gitti ,yıldız oldu “ Dedi.Seni özlediğini her zaman hala söylüyor. Yaman evin tekrar eski neşesini bir nebze getirdi. Kıskanma dumanım sakın senin yerin çok özeldi.

Daha neler mi oldu ? Dumanım. Anlatayım arkadaşın poyrazda senin hastalığına yakalandı. Beş ay önce Onuda kaybettik. Acınız zor oluyor . Sefil poyrazım yüreğimizi dağladı. Erdinç ve Eda ev yaptırdılar. Onun bahçesine gömdüler . Çok üzülüp ağladık dumanım. Kavuştun mu arkadaşına ! Birbirinizi çok seviyordunuz. En yakın arkadaşındı. Orada beraber oynayın yine ,çok özledik ikinizide. Canoyu sorarsan iyi yanımızda , sağlığı yerinde. Dumanım yamanda küçük haliyle kaç kere ameliyat oldu . Senin gibi ayağında sorunu var. Resimlerine bakıp özlem gideriyoruz. Ben çok özlüyorum seni . Kılını kesip saklamıştım. Bazen çıkarıp bakıyorum . Aynı senin kokun hiç gitmemiş. Torunum Sinan’la beraber büyüdüydün. Şimdi on sekizini yaşadı. Günler su gibi akıp gidiyor. Dilara’da üniversiteye başladı. Dersleri zor anne diyor . İnşallah başarılı olur ,okulunu bitirir. Dumanım sen gittiğin gün Bulut’ um geldiydi. Onu kokladın . Tanışamadın Bulut’la , sana benzetiyoruz bakışlarını ,karalığını. Başının arka tarafında senin kokun var . Bunu ben ve Nisa biliyoruz kokluyoruz. Yeşim ablanda uzağa gitti . Dünyamızıda bir virüs sardı. İnsanlar endişeli, tedirgin anlayacağın can derdindeler. Çok insanlar öldü. Evlere kapandık. Kimse kimseyi görmez oldu. Sevgiler yıprandı ,özlemler tarumar oldu. Başka ne diyeyim sana ,yokluğundan sonra olanlar bunlar.

Onurlu gururlu dumanım. Hayatımızda çok güzel yer edinmişsin. Bu mektubumda sona erdi. Hepimiz seni hiç unutmadık . Sen unutulacak biri değilsin . Dumanım seni çok özledim . Rahat uyu oralarda , seni sevgiyle kucaklarım ,hoşçakal canım.

Feride
17-12-2020
Not. Duman iki yıl önce kaybettiğimiz köpeğimizdir.