Ahunun Hikayesi

• 15 Aralık 2020 Salı 22:22:26

Sakin, huzurlu bir gündü. Parkta çocuklar oynuyor, kuşlar cıvıldıyordu. Hayat parası olana güzeldi.
Ahu ise bu neşeli hayattan akıp gidiyor, izi bile kalmıyordu. Parasızlık öyle vurmuştu ki kıvırcık saçları yağlanmış, susuzluktan kiraz dudakları kanamıştı. Fakirlikten kurtulmayı, normal bir yaşam yaşamayı Çok isterdi. Ancak bu güzel kız parası olmadığı sürece çöp toplamak zorunda çünkü elinde başka seçeneği yok.

Güneş ışınları daha beyaz tenine ulaşmadan çalışmaya başlamıştı.
Yorgunluğu gözlerinden belli olan Ahu artık dinlenmeye karar verdi ki, parktaki bir banka uzanıverdi.
"Bu kadar güzel bir kızın böyle zor durumda olması gerçekten üzücü." diyordu gelip geçenler.
Maalesef yapacak bir şey yok. Hayat bu! " diye avutuyorlardı kendilerini.
Kahverengi ve sert bir bankta uyumanın yaşattığı hissî sadece yaşayanlar bilir.
Ahu ise ömrünü o banklarda geçirmişti, ne de olsa yetim olduğu için verildiği aileden kaçıp yıllarca sokaklarda yaşamıştı.
Artık sıkılmıştı hayattan bu iyi niyetli kız.
Şekerlemesini sonlandırıp çalışması gerektiğini biliyordu ama o gün sabrı kalmamıştı.
Namuslu yaşamak onun durumunu düzeltmiyor sadece stabil devam ettiriyordu.
En yakınındaki markette hırsızlık yapmaya karar vermişti. Bu karar kar gibi beyaz yanaklarının kızarmasına sebep olabilecek olsa bile.
Çöpten topladığı küçük metal parçasıyla uzandığı banka "Ahu buradaydı" yazısını kazıdı.
Pişman olacağı bir kararı uygulamakta o kadar kararlıydı ki, kimse onu durduramazdı.
Ta ki gizlice ceplerini doldurmasından sonra dışarı çıkmak üzereyken ne olur ne olmaz diye kasiyerlere baktığı sırada küçük bir kız görünceye dek.
Orada donakalmış ve gözüyle onu izliyordu.
Bir anlığına durdu ve düşündü, derhal çaldığı her şeyi bir köşeye döküp marketin çıkışına oturuverdi.
Bekledi bekledi bekledi...
O aç karnı ve susuz bedeniyle saatlerce bekledi...
En sonunda üzülüp gitmeye karar vermişti.
Yavaşça ayağa kalktı, arkasını döndü ve usulca uzaklaşmaya başlarken gözleri uzaklara dalmıştı.
Son bir umut son bir çare arkasını dönünce, küçük kızın kendisine doğru geldiğini gördü.
Sevinerek kollarını iki yana açtı, sarılmak istedi ancak kız sağından geçip gitti.

O gün anladı hata yaptığını, sonuçta kardeşi bile onu tanımadı. Ailesinin önemini yokluklarında anladı.
Parka dönmüştü, yine ismini kazıdığı banka oturdu. Etrafta kimselerin olmadığı bir vakit, çıkarı metal parçasını ve acı bir tebessümün ardından bileklerini keserek yaşamına son verdi.
Bedeni bulunduğunda ise artık çok geçti. Ondan geriye kalan tek şey banktaki "Ahu buradaydı" yazısıydı.

#Atom93