"Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar" mantığıyla sabitliyorlardı konumlarını ama
baktılar o kişiler zekalarıyla birşeyler başarabiliyorlar kendileri de zeki olmak istediler. Ama artık çok geçti. Çünkü geçmiş de balçıkla sıvanmaz. Tek çıkar yolu, kendi ayıplarıyla yüzleşmeleri.
Fikrimi aydınlatmak için bazı argümanlarımı sıralıyorum:
Sizin uğrunuza hayatını yaşayamayan milyonlarca gençleri düşünün, eksikliğinizde sahip oldukları mutluluğu bir düşünün.
Biz birbirimizi seviyoruz.
Yardımına ihtiyacım yok, çekil yeter.
İkinci sınıf insan var mıdır? Vardır. Karaktersiz insan ikinci sınıf insandır..
*Korkuyorum senden. Ördüğün yıkılmaz nefretinden. Ama teslim olmam. Benim paylaşımlarımı sadece zekası yüksek, ruhu evrilmiş kişiler beğenir..
Başkalarının özgürlüğünü kısıtlarken, özgürlüğü savunabilmek, bir latife değil ancak kısır bir aklın ürünüdür...
Teşekkürler.