MÜJDELER OLSUN YÜREĞİM

• 11 Aralık 2020 Cuma 09:32:29

İşe gelmekle gelememek arasında ayaklarımın iki ileri bir geri attığı kaldırımları arşınlıyorum,
her şey o kadar tanıdık ki cadde, insanlar dükkânlar ve her sabah gördüğüm her gördüğümde de içimi bir hüzün kaplatan o kuş yuvası.
Düşünüyorum da kim bilir ne umutlarla, ne aşkla ne emeklerle toplandı o minicik yuva, milyonlarca çöp parçası nasıl bir sevgiyle tek tek örüldü?

Şimdi ise yalnızlığa mahkûm o kuş yuvasını kendime benzetiyorum, tıpkı yüreğime. O minicik yüreğimde nasıl heyecanla çarptı, nasıl emek verdi o aşka ve ansızın hazana yenik düştü, buz tuttu, çekti perdelerini kapattı kapılarını. Tıpkı bu kuş yuvası gibi.
Ama bu sabah farklı bir şeyler var işe geç kalma pahasına durup izliyorum. Bu gördüğüm inanılmaz bir manzara, o üzerinde bir tane bile kuş olmayan yuva kuş sesleriyle cıvıldıyor, aman Allahım ne fırtınalara, ne yağmurlara, ne acılara göğüs geren o yuva, bugün yeni ev sahiplerini ağırlıyor.

Farklı duygular içinde izlemeye devam ediyorum. Renklerinden ve kabarışından anladığım kadarıyla erkek (baba) kuş yuvanın hasarlı yerlerini tamir ediyor. Anne kuş ise ona dünyanın en güzel şarkısını söylüyor. Ne güzel bir tablo, bir an içime umut doluyor ve yeşeriyor ansızın yüreğimde bir filiz.
Biliyorum bir gün kocaman bir ağaç olacak ve onun da dalına konacak minicik bir kuş.

Hadi müjdeler olsun yüreğim, ben inandım kuşlar inandırdı. Sen de inan,
yüreğine kuş konacak kuş. Aç camlarını, havalandır etrafı hadi yüreğim.
Umutlarım mavi benim mavi...