ay karanlık şiiri ahmet arif ve yapıbozum...ard-öyk...2020-172

• 7 Aralık 2020 Pazartesi 03:08:16

Ay Karanlık

Ay karanlık
Maviye
Maviye çalar gözlerin
Yangın mavisine
Rüzgarda asi
Körsem
Senden gayrısına yoksam
Bozuksam
Can benim, düş benim
Ellere nesi?
Hadi gel
Ay karanlık
İtten aç
Yılandan çıplak
Vurgun ve bela
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille
Sevmelerim
Sevmelerim gibisi
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N’olur gel
Ay karanlık
Dört yanım puşt zulası
Dost yüzlü
Dost…

Bu şiirin çok sevilme sebepleri:
İmgelerinin güzelliği: " yangın mavisine",
İmgelerin okunuşu; her defasında yeni bir yapıya bürünmesidir.
Yeni yapısı okunduğunda; eski yapı gibi olmuyor... derhal değişiyor!
Okundukça yapısı yıkılarak yeni yapıya evriliyor.
Her okunuşta yeni bir yapı...
Eski kelime cümle kalmıyor yenisi ikame oluyor.
İmgelerin ve kelimelerin ikonografyası durmadan değişiyor...
Borges’in "Kum Saat"i gibi...
Misal:
"Ay Karanlık"... nedir?
Hey Karanlık... mıdır?
Ay Karanlık mıdır?
Nedir?..
Türk Şiirinde üstün bir "Dekonstrüksiyon" örneği olduğu muhakkaktır!

Yalçıner Yılmaz
07-12-2020
Çanakkale