SİLBAŞTAN

• 20 Şubat 2007 Salı 00:18:33

Öncedende severdim yağmur sesini. Şimdi sen sevdiğin için daha da çok seviyorum.
Bu sabah yağmur sesiyle uyandım. Aslında sabah değil öğlen olmak üzereydi. Yağmurun sesi o kadar güzeldi ki yataktan çıkmadım sessizce dinledim. Kımıldamadım bile , sanki ses çıkarımsam küsecek gökyüzü. Yağmur bana hep gökyüzünün ağlayışını düşündürür. Belkide ben öyle düşünmek istediğimden. Tek ağlayanın ben olmadığımı bilmek ,yanıma arkadaş aramak gibi...
Gece herzaman ki gibi uyuyamadım. Sabah ezanı okunuyordu ve ben hala gözlerimde bir dirhem uyku olmadan boş boş bakıyordum. Bu günlerde sadece boş bakıyorum. Neye baktığımı bilmeden , baktığımı göremeden , anlamadan sadece bakıyorum...
Yine sigaraları ardı ardına yaktım.Sen olsan şimdi kızardın.Haklısında...Beni bitiriyor ,ömrümden çalıyor. Ama nice şeyler nice kimseler benden neler çalmadı ki.Bu yüzden izin veriyorum, varsın oda ömrümden çalsın.Elinden geleni ardına bırakmasın...
Aslında hep böyle karamsar değilim ben.Benimde mutluluktan ağladığım zamanlarım oldu.Bende sevdim sevildim.Platonik aşklarımda oldu.Hiç unutmam birgün fark ettim ki matematik öğretmenime aşık olmuşum. Deliler gibi etrafında dolanıyorum. Sanki başka hiç ders yokmuş gibi sadece matematik çalışıyorum.Geceleri şiirler yazıyorum, sonra bu şiirleri sınıf defterinin arasına saklıyorum, öğretmenim bu şiirleri okuyor ve zavallı adam yazdığım şiirleri ne yapacağını bilmiyor. Buruşturup atsa öğrencisinin kalbi kırılacak , saklasa olmayacak .Sonunda birgün derse başlamadan önce konuşma yaptı .Bu şiirler çok güzel kime ait diye başlayan konuşma...Sonra sonrasında benim kalbim kırıldı ve bir müddet şiir yazmadım.
Etrafımdaki aşklar bana sahte geliyordu.Ben hep imkansızların peşinde koştum. Benim sevdiğim beni sevmedi, beni seveni ben sevmedim. Hep geç kalıyordum veya çok erken. Tam buldum bu doğru insan dediğim kişiylede olmadı. Oysa ne hayallerimiz vardı. Okul bitecek ve biz terk edecektik bu şehri. Arkamıza bakmadan gidecektik hayellerimizi gerçekleştirmeye. Olmadı ...Şimdi dönüp geriye baktığımda pişman değilim. Tek tesellim bu.
Bir gece yine Karadeniz de batan gemilerimi düşünürken, hırçın Karadeniz e inat ılık bir rüzgarla çıktın karşıma.Hiç ummadığım bir anda.Önce şiir tadında konuştuk seninle , sonra yürek dilimizle. Kalbimin kapıları kapalıydı açılmasın diye kilit üstüne kilit vurmuştum. Ama senin şiirlerin senin yürek dilin tek tek çıkardı o kilitleri. Her gece gelmelerini bekledim ,gidişlerinde üzüldüm. Şiirler biriktirdim yüreğimde şiirlerimle seslendim. Mutluydum karamsarlık gitmişti. Bedenime bahar gelmiş kendini yenilemişti.Çiçekler açıyordum Mavi Mavi... Sonra sonra anladım yine geç kaldığımı. Ve bizim için en doğruyu seçtim. En doğru neyse...
yine şiirler biriktirdim yüreğimde senin için. Sana söyleyemesemde ,sen bilmesende sana seslendim.
Şimdi yalnızlığın şarkılarını dinliyorum.Ve elimden geldiğince yüreğimin sesini dinlememeye çalışıyorum. İnancım kalmadı aşka dair, tüm umutlarımı yitirdim. Kendimden de sıkıldım ...
Öfkemi kusuyorum kağıtlara , sesim kısılana kadar bağırıyorum. Boğazım düğüm düğüm ama ağlamıyorum. Ağlayamıyorum. Belki ilk defa kağıdımla buluşmadı gözyaşım . Sen beni tamamlayandın şimdi eksik bir yarım.Herşey yarım herşeyi yarım yaşıyorum , sen yoksun.Aynı havayı bile soluyamamanın verdiği acı... Şimdi sana rüzgarları gönderiyorum saçlarını okşasınlar benim yerime yüzüne dokunsunlar. Melekler seninle kalsın ben hüzünleri alırım...Mutlu ol.İsyan etme , sitem etme , hayata yeniden başla. Tuttuğun eller baktığın gözler benim gözlerim olmasada MUTLU OL.Çok mutlu ol sevdiğim.Bunu ençok sen hakediyorsun.Benide düşünme ben yine çok geç kaldım yada erkenciyim.Seni hep güzelliklerle anacağım.Yıllar sonra bile senden bahsederken gülümseyeceğim.
Çok acı çektiğim doğru.Biliyorum geçecek atlatacağım bunuda. Yeni başlangıçlar yapacağım ve yeniden nefes alacağım yaşamaya başlayacağım.
SİL BAŞTAN ...SİLBAŞTAN....SİLBAŞTAN...Yenilmek yok