4
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
856
Okunma
Bu hafta çok eski dostum olan bir kuyumcu abimle konuştuk.
Sen yabancı değilsin, anlatmam lazım dedi. Hayırdır abi birşey mi oldu? diye sordum.
Son aylarda bu ilçe de herkes altınını satıyor ve ben almaktan üzüntü duyuyorum dedi.
Pandomi dönemi hepimizi vurdu, hepimiz çok zor durumdayız ve hükümetin yardımları ne yazık ki adil, eşit, yeterli değil.
İnsanlar ekmek bulmakta zorlanırk
Birde fatura, zam ve ceza, bankalar, faizler, gecikme cezaları da cabası.
Biz bunları konuşurken, arka arkaya Alyanslarını satmaya gelen kadınlar, erkekler oldu.
Dükkan boşaldıktan sonra benim üzüntüm yüzüme yansıdı. Kuyumcunun da öyle.
Ve dediki hocam bunlar ne ki.? Ben son haftalarda durmaksızın ALYANS alıyorum. İnanın alyans almaktan
İçim acıdı.
Peki bundan sonra ne satacaklar?
Kalmadı hiçbir şeyleri.
Eve döndüğümde mesajlarında çok ihtiyaçlı ailelerin, öğrencilerin notları vardı.
Hocam en azından gıda... 😢
Pandomi dönemi boyunca, sağlığım el verdiğince birçok insanın, ailenin yardımına koşmaya çalıştım. Ama kişisel çabalar çok yetersiz...
Madalyonun öteki yüzünde birde masum hayvanlar var. Allah aşkına işine dört elle sarılan ve de gelirinin fazlası olanlar, muhakkak bu durumdaki vatandaşlara ulaşsınlar.