Sevgi, duygusal sorumluluk isteyen ve insanın özünden gelen yüce bir nosyondur. Onu betimlemek, onun içini doldurarak duyguları yüklemek ise insan özüne ait bir tür özveridir.

Sevgi, karşılıksızdır, sevgi insanın insanı severken karşıdan aynı derecede bir beklentiye girerek kendini avutmadan içinde taşıdığı tarafsızlığıdır. Ben, onu kendi özverilerimle sevdim ve ona hiç bir zaman sen de beni böyle sevmelisin veya şunu/ bunu benim istediğim gibi yapacaksın diye bir telkinde bulunmadım. Yani kendi sevgimden ve kendime olan güvenimden emin olduğum için onu çok derin bir saygıyla sevdim ve hep öyle kaldı. Ve o insan ise çok yüce gönüllü, mütevazi, saygılı, münevver ruhlu, yüreğinde bilgisi oranında her şeye mahir olan müstesna bir insandı. Yani, o bu sevgimi ve daha fazlasını hak eden yazmakla bitiremeyeceğim kadar derin bir insandı. Karıncayı bile incitmez dedikleri bu olsa derdim ben hep ona!

04.12.2020

Özlem

Özlemin saati, yeri ve zamanı olmaz! Özlem yürekte duyduğumuz ve kendi kendimize çektiğimiz bir ıstırabın acısıdır. Çay soğusa da, sigara tüte tüte tükense de, türküler söylenip bitse de, hatıralar gözlerimizi yaşlarla doldursa da, sol yanın acıdan yırtılıp patlasa da, şiirler ortalığa dökülüp darmadağın olsa da, aklını yitirsen de, acıdan ölsende özlem bitmez, tükenmez! Hele bir de akşamın kasveti kış aylarına özgü bir hüzünle erkenden çöktüyse, beğen beğenebildiğin kadar içinde ki acılarla nasıl bir konuşma yapacağını! Özlem, yüreği sol taraftan sallayan, zelzelelerin zelzelesiyle bütün bedenini yıksa da, tükenmeyen tek duygu özlemdir Üstadım.

H. Hüseyin Arslan - 02.12.2020