Mesele yaşadığımız topluma mı ayak uydurmak yoksa buna izinmi vermek?
Hangi çağ bizim yüzümüzü güldürüyor teknoloji dediğiniz çağmı?
Bir mektubun kalemden kağıda dökülen hislerin önüne bir klavye geçebilirmi
sevdiğinizin kokusunu nasıl duyacaksınız, kağıda düşen bir damla göz yaşını nasıl anlıyacaksınız.
Bak postacı geliyor diye söylenen o güzel çocukluk günelerimize ne oldu, en son nezaman postacı gördünüz ?
Bir nesil yetişiyor birşeyden habersiz. Hergün duygusuz bir robottan geliyor postalarımız.

Nerde kaldı o güzel pul koleksiyonlarımız hayat ulaşılmaz ve zor olduğunda güzeldi
kolay ulaşıldığında değil.
Bizim zamanımızda diye başlayan her cümlede özlem ve anı yatıyor.
Peki ilerde biz ne anlatacağız bizim zamanlarımızda diye başlayan cümlelerimiz olucakmı ?
Geçen nesilden ne aldık Gelecek nesile ne bırakacağız?

insanlar değişti hayat değişti meslekler değişti gece bağıran boza satan amcaya ne oldu ?
Çocuklarınız camdan çıkıp bakıyor mu artık. Daha doğrusu bilgisayardan telefondan kafasını kaldırıp yüzünüze bir gün olsun bakıyormu ?
Bilmiyorum hala akşam ezanında oyunu bırakıp evine giden o çocuklardan kaldımı.
Ne aşklar vardı değilmi pastanelerde okul yollarında, Şimdi de var tabi bir mesaj yetiyor üstelik ulaşmaya.
Profiline bakıyor; cafcaflı bir araba marjinal bir tavır sahte bir gülücük güzel bir iş kendimizi pazarlıyoruz aslında.
Değildi eskiden değildik inciten. Sahte değildik büyük dünyamızı küçük hayallerimiz süsler o küçücük sobalı odada ,
beş kardeş beşinde vardı bir hayal. Şimdi hayallerimiz büyüyor dünyamız küçülürken. İnsanların ayıpları olduğu zaman örtülürdü,
şimdi ayıbı örtmesini bırak biz kendimiz bunu sergiler olduk. bir küfürü başkasından duyduğumuzda hoş olmuyor kendimiz yazınca
marjinal mi oluyoruz. komşumuz açken yediğimizi paylaşmayı içimiz nasıl alıyor. Neden sürekli mutluymuş gibi davranmamız gerikor?
Yoksa üzülmüyormuyuz artık? Bir çağ geçti bizden habersiz bir çağ geçiyor insanlıktan habersiz. Bir çağda gelicektir bu günden habersiz.

Demek istemiyorum ben çağa ayak uydurmayalım, istiyorum değerlerimizi norm larımızı unutmayalım. Nereden geldiğimizi bilelim ki
nereye gidiceğimiz hakkında sağlıklı adımlar atalım. benim bunda kararım yok burda doymaz insanoğlu, burda ancak kanaatla doyulur.
Servete mala gıdaya paraya pula yemeğe içmeye ölmiyecekmiş gibi yaşamaya.
İnsan sonzuza göre ayarlıdır arzuları sonsuza dairdir... Ve bir ayağı çukurdaki ihtiyar yaşadığı günü değil anıları hesaplar, ve yeterincede zamanı vardır.