Konu sen olunca

• 30 Kasım 2020 Pazartesi 20:19:41

Korkuyorum...
Çünkü seni yaşamak bana en baştan yasaklanmıştı.
Yasaklı şeyleri yapmaktı seni sevmek.
Sevdiğin şeyden korkmak korktuğun şeyi sevmekti seni sevmek.
Şimdi düşündüğümde bile o ilk gün ki gibi korkuyorum.
İlk gün ki korkum yasak oluşun değildi.
Ama benim ilk kalbimi açışımdı.
Saflığımdı, tecrübesizliğimdi, güvensizliğimdi.
Hani uçmaya henüz başlayan toy bir kuş misali.
Titrerdi yüreğim her görüşümde seni.
Her bakışımda gülüşümü gizleyemeyişimdi aşkım.
Ben aslında aşka ilk adımı sen ile attım.
Sen ile yürümeyi öğrendim o yolda.
O yüzden o his ne kadar büyükse korkumda o kadar büyüktü.
Sanki sevmekten ölecektim. Sanki bu aşk beni öyle öldürecekti.
Bu kadar dehşet bir şeymi diyeceksin. Evet o kadar dehşet bir şeydin benim için.
Şimdi yine konu sen oluşunda halim böyle.
O yüzden kaçışlarım o yüzden bazen başka mevzulara dalışlarım.
Ama bunu sana nasıl anlatayım ki. Doğrusu şu ki anlatmaktan dahi korkuyorum işte.
Boşa dememişler aşk cesaret işi diye. O yüzden çok sevmekten kaçtım ben ömrümce.
Çok sevilmenin lafını bile etmiyorum.
Sen haklıydın seni okul koridorlarında kovalarken orta da bir tavuk vardı.
Ama o düşündüğün kişi değil bendim.
Belki de korkuma yenilmekle kendi kendimi alt ettim. Aslında başkalarının kötülüklerine hiç ihtiyacımız yoktu.
Hikayede ki o kötü bendim. Ben ve cesaretsizliğim.
Şimdi bir önemi olmasa da o zaman ki senden ve benden özür dilerim...

...