Okyanus

• 29 Kasım 2020 Pazar 01:28:37

Kızıyorum kendime çok özlüyorum seni diye.
Anlamıyor yürek bir türlü sevilmediğini istenmediğini. Kabullenemiyorum başka ten de sabahlayıp aşk sarhoşu oluşunu.
Aslında herşeyi görüyor ve duyuyorum hatta senin her anına şahit oluyorum. Canım yanıyor yaralarım kanıyor da kanıyor. Seninle öğreniyorum sevmeyi , acı çekmeyi ve sevilmeyi. Neden diyorum kendime neden ? Bu kadar yaralıyorsun kendini. Daha kaç mutluluğuna şahit olacaksın. Kaç hüzün denizinde boğulacaksın. Yetmez mi çektiklerin.
Sonra bir ses duyuyorum en içten ve derinden. Maharet acısıyla sevmek beklemek umut etmek. Varlığıyla mutluluğuyla mutlu olabilmek. Temiz sevebilmek..
Kendimce yüreğimce gücüm yettiğince saf bir sevgi ile seviyorum seni. Beni fark ettiğinde sığınacak bir limanın değil özgürce yelken açabileceğin bir okyanus olmak istiyorum. Ve biliyorum geleceksin yelken açıp sonsuzluğa benimle gideceksin.

İlknur Yıldırım
01:46
25.11.2020