YÜREK KESİĞİM

• 25 Kasım 2020 Çarşamba 13:06:58

Sessiz ve kimsesizdi gidişin, sen hep seni sevmiyorum, istemiyorum sandın. Yoktu yüreğimin dili, yoktu yüreğimin elleri. Oysa içimde her gün yeşeren senleri baksan görebilecektin.
Şimdi bakmakla görmek arasındaki kıldan ince, kılıçtan keskin köprüde can veriyorsun, dilimin bağcıklarını ilk kez çözmüştüm sana, her şeyi bir bir söyleyecektim ama yapamadım ve sen gittin!
Gittin içimde bir bir yıkıldı senler, meğer ne çok sen varmış içimde. Yüreğim işgal altındaymış, bana ait bir beden de sana ait bir kalp taşıyan ben nasıl da körmüşüm.

Ya sen nasıl da sağırmışsın. Sahi hiç mi duymadın, hiç mi görmedin seni ne kadar sevdiğimi? Hem kadın öyle seviyorum diyemez ki! Sen sözcüklere bakıp gitmeyi seçtin, ben ise yüreğimdeki o minicik adama baktım. Küçük ayaklarıyla yüreğimi arşınlayışına şahit oldum, ben minicik kalbime seni sığdırdım da sen bir beni sığdıramadın. Annemden kalma bir sandık, babam dan kalma köstekli bir saatle, içi boş valizi ellerime tutuşturduğun o gün dün gibi çakılı hafızama.
Ben o valize neler koydum neler umutlarımı, yarınlarımı, en çok da içimdeki gizli senleri.

Kendine iyi bak dediğim her an seni seviyorum diye haykıran içimdeki küçük kızı susturmak kolay mı sandın? Sen ağlarken saçlarına dokunmak, okşamak her telini öpmek istemedim mi sanıyorsun ya giderken kal be seni seviyorum demek, seni çekip o boynuna sımsıkı sarılıp teninin kokusunu şifa niyetine çekmemek için kendimi ne zor tuttum biliyor musun?
Ben içimde patlayan volkanları susturdum da sevdim seni, ortaya dökülürse canın yanar diye saklaya saklaya sevdim. kolay mı sandın gidişini izlemek, elim gitmedi mi sandın günde yüz kere telefona, sesini özlemedi mi kulaklarım, kaç gece sokak lambaları altında sabahladım biliyor musun?

Bilme sen yine seni sevmiyorum, özlemiyorum beklemiyorum san.
Ben içimdeki tüm senleri sen sırf mutlu ol diye kefensiz gömdüm yürek kabristanıma. Şimdi seçtiğin hayatına dön ve unut beni ama unutma bu kız çok sevdi seni, belki dili yoktu ama.
Sana diliyle dudakları arasında kelimeler sakladı, tüm alfabesizliğine inat.
Çok sevdi gidişinle elleri kırıldı, gözleri kör oldu ve dizleri koptu ama yine de sevdi seni.

Şimdi söyle zamansız sevgili...
Kim sevdi seni bu kadar kim? Hadi gel yine de yaşanacak bir mutluluk var sevgi adına. Yüreğimi yetim bıraktın bari bedenimi öksüz bırakma! Bilirsin babasız yaşar da bu yürek, annesiz yaşayamaz, ben sana anne sen bana baba olmadık mı?
Yürek kesiğim çok acıyor kimsesizim, kimsesiz.

www.youtube.com/watch?v=GE719lzfJcA