sevgi özel olandır

• 19 Şubat 2007 Pazartesi 23:56:22

söylendikçe eskiyordu sözler... söylendikçe değerlerini kaybediyorlardı!
bu kadar kolay olmamalıydı sevmek! bu kadar kolay olmamalıydı öpmeler...
hissetmek gerekiyordu ve hislerine sadık kalabilmek
söylendikçe eskiyordu sözcükler... söylendikçe yıpranıyorlardı!
bir şeyleri telafi etmek için veya bir şeylere sığınmak için "seni seviyorum" denmemeliydi
zaman sevgiyi tanıtıyordu...
aşkın ötesine geçiyor, iyiliği yarı yolda bırakıyor...
karşı cinse ya da bir insana hissedilen duygu değildi sevmek...
sahip olmak değildi... zor olanı seçmel değildi!
sözcüklerle ifade edilemeyendi sevgi..i.
öğrenmenin, tanımanın, nefretin, aşkın ve kalbin getirdiğiydi...
söylendikçe eskiyordu sözler... söylendikçe yoruluyorlardı...
dudaktan dudağa savruluyordu sevgi! fütursuzca kullanılıyor, düşünmeden, içten hissetmeden söylleniyordu!
sevmenin, sevilmenin zamanı ve yeri yoktu
sevgi anıların getirisiydi... sevgi dile getirilemeyendi
bazen bir ihtiyaç haline geliyordu sevgi ve sevmek için yer, zaman ve tasadüfler yaratılıyordu! oysa sevgi... yalnızca bekliyordu...
eros un oku değildi... bi anda gelen aşk ya da tutku değildi!
bazen emek vermekti... ayakta tutabilmek için
çoğu zaman özgüvendi
bezen korkuydu sevmek
çoğu zaman cesaret
söylendikçe eskiyordu sözler... söylendikçe asıl olandan uzaklaşıyorlardı!
kendinden çok "o"nu ya da "o"nları düşünebilmekti
acımaktan, acınmaktan çok daha öteydi!
olduğu gibi görünmekti sevgi... her şeyden saf, her şeyden temiz ve her şeyden özel olandı...
sözcüklerle dile getirilemeyendi...
bir kalemin ucundan ya da mürekkebinden öteydi!
güçten uzaktı, bazense... silahların en güçlü oluveriyordu...
gülmek kadar ağlayabilmekti
ama çelşki değildi sevmek... sevmeye giden yol çelişkili bir düzlemdeydi ama sevgi çelişkiden uzak olandı.. netlik, berraklıktı!
sevgi; güven, huzur...
söylendikçe eskiyordu sözcükler... söylendikçe sahteleşiyorlardı!
dudaktan dudağa savruluyorlardı...
hepimiz yapıyorduk bu hatayı... belki de savunmasız bir çocuktu bunu yapan... doğruluğu ya da yanlışlığı önemli değildi onun için! yalnızca.. hissediyordu. kafasında bir "o" vardı birde "o"nlar...
seviyordu hepsini.. oldukları gibi!
gözünden süzülen tatlı yaşlar ve hüzünlü bir tebessümle... seviyordu hepsini!