Siyah Ay

• 22 Kasım 2020 Pazar 00:50:23

Kalemim de kalbim gibi pas tutmuş mudur? Acaba?..
Yazmayı bırakalı çok oldu. Senli benli bizli cümle kurmayalı hayli bir zaman gecti. En çok şiir yazmayı özledim. Gözlerini özledim.. yüreğinden öpmeyi özledim.
Sahi ya.. Biz ne zaman biz olduk. Hangi tarih de hangi çağda bir bütün olmuştuk. Hangi şiirin mısralarında buluşup hangi melodi de dans ettik..?
Kaç yağan yağmur da ıslandık da hangi kar taneleri ile buluştuk. Seninleyken en son mevsim yazdı. Şimdi hangi mevsimde yaşıyor kimlere gülüyoruz..?
Çocuk değildik biz olduğumuz da ama hep çocuklaştık zamana inat. Bilmem hatırlar mısın beni ? Ben hiç unutmadım seni. Okuduğum yaşadığım dinlediğim herşeyde biraz sen vardın birazda gülüşlerin.
Biliyormusun ? Kaç kış ellerimden çok yüreğim üşüdü. Kat kat giyinmek bile beni ısıtmadı. Belki yokluğun belki gidişin belki de beni hiç sevmeyişin üşüttü beni.
Gönlüm hep seni aradı neredeydin sen ? ..
Sana defalarca mektuplar yazdım. Hiç cevap alamadım. Son ki mektubu okudu isen Gelme artık dedim gelme hasretine özlemine sevdalandım.
Yokluğuna öyle mahkum ettin ki beni varlığından çok yokluğuna sevdalandırdın.
Sen bana bu satırlarda yazdığım ne varsa hepsini hayal de yaşattın. Bir gün bile gözün beni görmedi adımı bile bilmiyorsun. Hiç merak etmedin. Ben seni çok iyi tanıyorum. Senden bile iyi...
Senin adın siyah ay.. Varlığın mutluluk yokluğun azap.

İlknur Yıldırım
31.10.2020
22:00