Tanrıya mektup

• 14 Kasım 2020 Cumartesi 13:16:55

Merhaba Tanrım!
Yine içim doldu sebepsiz bir kederle,sebebini bilmediğim bir sızı hissediyorum en içimde,nereden geldiği belli olmayan bir huzursuzluk çöktü içime. Dün sabah saat 10.30 civarlarında okuduğum gazete de manşet olan 6 kadın cinayeti mi huzursuz etti bilemiyorum?
Çok huzursuzum Tanrım!
Yüreğim avuçlarımda, avuçlarımı açtım sana, nur yüzlü Muhammed’in aşkına, ellerinle bir kere dokun içime, içim şefkatin ve huzurunla dolsun, iç ağrılarım azalsın, yüreğim bütün bu sebepsiz keder ve huzursuzluklardan arınsın. Ey yücelerin yücesi, ey huzur ve şefkati kurumayan pınar, sana yalvarıyorum. Çok huzursuzum Tanrım! Kederliyim, öfkeliyim, içim terkedilmişlerin yumrukladığı aynalar gibi paramparça. İki gün önce tecavüze uğrayan minik kız çocuğunun solgun yüzü çerçevelenip kirpiklerime asılmış gibi, gözümün önünden gitmiyor. Çok huzursuzum Tanrım!
İçim daralıyor, oğluna istediği oyuncak arabayı alamayan babanın atladığı köprüden atlayasım var.
Çok huzursuzum Tanrım!
Nefesim kesiliyor. Bir yandan siyasi görüşleri farklı olduğu için linç edilenler, bir yandan istediği elbiseyi alamayanlar, bir yandan yoksulluk içinde kendini katledenler, bir yandan şiddet ve cinayet kurbanı kadınlar, bir yandan taciz ve tecavüze uğrayan çocuklar, evlatsız kalan anne ve babalar, savaşlar, çevreye düşmanlar, terk edenler, terkedilenler, yalnızlar, acıyla kıvrananlar, zorla evlendirilenler, aklını yitirenler, cinayetler, ölümler... Kaldıramıyorum bütün bunları Tanrım!
Çok huzursuzum Tanrım!
Bu mektubum isyan değil, sadece huzursuzluğun verdiği çaresizliğimden sana sığınışımdır. Bana huzur ver Tanrım!