Ankara’nın köylerinde köylülerin ortak bir telaşı olurdu her sene harmanı bayramdan önce bitirmek ve hipodrumda kutlanan Cumhuriyet bayramına yetişmek bu harmanı kaldırmak bir an önce bitirmek için en itici güçtü...

Harman her zaman biterdi bayramdan önce ve o gün çoluk çocuk sabahın ilk ışıklarıyla Ankaraya en uzağı 2 saat olan köylerinden köylere çalışan dolmuşlara doluşup doğruca hipodruma gelirlerdi insanlar...
Erken gelmek ve önsıralardan yer kapmak önemliydi çünkü askerlerimizin Harp okulu öğrencilerinin askeri liselerin ve polis akademisinin hemşirelerin doktorların öğrencilerin o yeri titreten
Adımlarla tören alanından geçişlerini en önde gururla izlemek için yer bulmak lazımdı çünkü sadece köylüler degil ankara da yaşayan köy dilinde (Şeerliler) yani şehrin insanı da erkenden çoluk çocuk bayram alanına koşardı...

Bayramda geçit töreni başladığında geçit yapan askerlere analarımızın dilinde ki o duaları babaların askerlerimize sevgiyle bakan gözlerini ve çocukların göğüslerinde ki o gururu geleceğe inancı başka hiç bir yerde göremezdiniz.... sanki her bir askere o kalabalık hep birlikte sıkıca sarılırdı içinde ki çoşkulu sevgiyle...

Sonra gökyüzünden bir gürültü gelirdi o marşlar çalan meydana
ve akabinde hep ilk görmüş olmanın sevinciyle anonstan önce bir çocuk bagırırdı

Helikopterlerimiz geliyor!

Aynı anda binlece göz kalkardı gökyüzüne nazlı bir gelin gibi süzülerek gelen helikopterlerimize
Ve alana yaklaştığında ise içinden yüzlerce paraşütçümüz atlar gökyüzünden süzülerek inerlerdi
gösterilen inme alanını hiç biri ıskalamadan... her inen paraşütçümüzü elleri patlarcasına alkışa boğardı Ankara...

Son paraşütçüde indiğinde yere
Gökleri delen bir ses başlardı kulakları sagır eden
Evet!
İşte geliyor gökyüzünün kartalları anonsuyla geçerdi savaş jetlerimiz alanın ve Ankaranın semalarından....

Hep en son geçerdi uçaklarımız ve geçit töreni onlarla biterdi ve bittiğinde ise bando ekibinin bayram alanında çaldığı marşlara halkın hep bir agızdan çoşkulu eşliğiyle sona ererdi
Hipodrumda bayram

Ve insanlar dağılmadan dudaklarında aynı sözü duyardınız seneye erken gelip daha iyi bir yerden izleyeceğim...

Yıllar yılları kovaladı köylüler hep geldi şeerliler hep gitti alana ve uçaklar hep geçti

Sonra bir gün!
Kutlanmamaya başlandı orada bayram..
Ve atıl kaldı orası her bayram...

Şimdi 2 yıldır o hipodrum alanında müthaitlerin yaptığı binalar yükseliyor yavaş yavaş
Betona gömüyorlar o askerlerimizin yıllarca gururla her bayram çiğnediği toprağı..

Şimdi
Her önünden geçişte kalbim acır
Ve o buruklukta dudaklarımın kendime sözü çıkar

Olsun!
Bize her yer hipodrum. ...

Taylan...