//
.
.
.

dedim ya,
yada diyorum işte bandır artık kalemini yüreğime yada bir şiir karala ya da da da da

of,
of be kendim zaten kendimedir derdim. biliyorum solungacından bir tutam mavi çizmenin mesele olmadığını ve meselenin kıyısız deniz düşüne deniz olamamak olduğunu da ne bileyim, nasıl edeyim bilemedim

hem
bakma aynı sonbahara yaprak döküşümüze ki doğrusuda bu değil mi zaten. malumun içimizde, dışımızda birdi.
hem biz sırtımızı sıvazlayan rüzgar aynı olsa da hep aynı kemanın nağmeleri değil miydik el ele, güz güze savruluşumuza..

henüz
daha adımızı ezberleyemeden aşkı öğrendik be kendim.. dokunamasak ta dokungaçlığımızın solungacı titrekliğinde hep yaşayan yanlarımızdan terasladık ve aynı neme demlenip bir nevi enine, boyuna çarşafladık hayatı... hiç unutmuyorum düşüklerimizin makyajı akmış mesailerinden düşüncelerimizi tek tek nasıl da cımbızlamıştık hatta sulama işini de hüzne bırakarak suç sayılan düşüncelerimizin üzerine nasıl da avuç avuç toprak ekmiştik.. günü, güneşi de ay bilmiş ve yalnızlığı nasıl da namluya sürmüştük. kurşuna dizilse de uykularımız biz her seferinde inadına ne de güzel aşka uyanmıştık, çok sevmiştik bir zamanlar birbirinizi be kendim. şimdi ahh şimdi içim dışıma, dışım da bir başına kendine firar…

şimdi,
şimdi sorarım sana artık beni gölgeleyecek kim artık beni senin bıraktığın yerden çok sevecek …

.
.
.
//



ilhanaşıcıekimikibinrmi