SAVAŞ OYUNLARI

• 17 Ekim 2020 Cumartesi 20:43:53

Tertemiz bir çocukluğu vardı. Ezan okurken oyunu bırakır abdestini alır camiye koşardı. Biraz büyüdü. Büluğ çağına erdi. Her şeyi terk etti.

Her şey nefsine ağır geliyordu artık. Şeytan musallat olmuştu. İmtihan zorlaştı. Şeytan ateştendir. İnsanın ateşle imtihanı çetin geçiyor.

Dünyanın cazibedar çok şeyleri var. İnsanı aldatıyor. Cezbediyor, girdabına düşürdüğünü alıp götürüyor. Bermuda üçgeni gibi.

Bu cazibedar fitnelerden biri de internetteki sanal savaş oyunları. İnsanı öfkelendiren, heyecanlandıran, baştan çıkaran, ağıza alınmayacak laflar ettiren ve insanı manevi katil eden bir fitne.

İnsan emek emek büyüttüğü kendi çocuğunu tanıyamıyor. O küfrederken ben utanıyorum. Uyarılara aldırmıyor. Abdesti namazı öğrettiğim güzel ahlaklı olması için gayret ettiğim evladım bu mu diye şaşkına dönüyorum.

Zaman şaşırtıyor insanı. Evladım yanıyor ve ben çaresizim. Zamanın çarkları kıyma makinesi gibi çalışıyor. Kötü ve aylak arkadaşlarından çok etkileniyor, sanal dünya kendisini kendinden alıyor. Anne babanın dedikleri bir bakıma askıda kalıyor.

Sivilleri katleden Ermenistan’ın caniliğini, Azerbaycan halkının feryatlarInı görmezden gelen bütün doğulu ve batılı kendini iri ve adam sanan devletler gibi kulak ardı ediliyor.

Kulakları var duymuyor, duymak istemiyor. Gözleri var görmüyor, görmek istemiyor. Duyguları körelmiş, hissiz hale gelmiş. Vurdum duymazlığı almış başını gidiyor.

Vicdanı çalışmıyor. İçindeki adalet terazisi bozulmuş. Bunun Allah’tan başka tamircisi de yok. Vicdanı kara. Zihni bulanık. Hayatı düzensiz.

Adet gündüz çalışılır, gece uyunur. Bir tek gece ibadetine kalkan müminler, veliler uyumaz. Gece çalışanları hariç tutuyorum. Adam oyunların velisi olmuş. Gece sabahlara kadar oyun.

Soruyorsun "uyuyamıyorum" diyor. Bana göre işin bahanesi. Uyumak istemeyen uyumaz. Beş vakit namazı terk edeli bir hayli sene oldu. Artık Cuma namazlarını da unuttu.

Çok üzülüyorum. Evladımı ahirzamanın cazibedar fitnelerinden kurtaramadım diye.

Ölsem ardımdan dua eder mi diye endişeliyim. Keşke kendini kurtarsa da bana dua etmese.

Allah korusun savaş çıksa düşman safına koşar diye ödüm kopuyor. Bu sanal oyunlarda hep Müslüman katlediyorlar çünkü.

Müzakere kapıları kapalı. Dedim ya duymuyor, duymak istemiyor. Kendinin haklı benim haksız olduğumu düşünüyor.

Her şeyi burnundan getiren zalim bir baba da olmadım amma yine de sözüm beş para etmiyor. Çok yumuşak yüzlü olmak iyi gelmedi galiba diyorum içimden. Suiistimale uğradığımı hissediyorum.

Belki de zalimimdir. Çocuğumu dış mihraklara karşı koruyamadım, ona değer yargılarıyla donatılmış sağlam bir karakter kazandıramadım. Bir şey söylemeye kalksam sivilleri öldüren ve her yeri yakıp yıkan S300 Ermenistan füzesi gibi içime düşüyor. Tahribatı çok fazla.

İşte savaş oyunlarının şekillendirdiği hırçın genç modeli. Allah’ım sonumuzu hayretsin.