veda

• 14 Ekim 2020 Çarşamba 15:38:20

Mektubunu okuyamadım.Sesinin kokusu sinmişti sözcüklerine... Ayrılık bir sigara içimi kadar yakın,tren rayları kadar uzun bir yolculuk gibi karşımda duruyordu. Yalnızlığım sen kokuyordu.İçimdeki şarkıların sesi kesilmişti.İçim dinmiş bir yağmurun sessizliği kadar hüzünlü.Denize yağmur yağmasını seyrederdik birlikte,şimdi tüm anılarımız bir geçmiş zaman hikâyesi.Kozasında hapsolmuş bir ölüdoğum hikâyesi bıraktın,kendinden doğamamış kelebeğe.Uçurtmalar,renkli balonlar,pür neşe coşkumuz,birlikte dans edişimiz,deli divane oluşumuz birbirimize,peşimde ,beni bırakmayan bir gölge...Neşeli,kalabalık,yaz sabahı kahvaltıları,duvarlarında kuzey yıldızlarının gezginliğine soyunduğun odan,sobada yanan kömürün sıcaklığı ve gülüşün peşimi bırakmıyor halâ.
Yaban elması tadında burkulan dilimin kekresinde lâv
Ve o toprak can çekişiyor...
Volkanın ağzında,göğün altında...
Hilâlde bir gülümseme veya yarım ayları geride bırakmış mevsimler geçiyor,yılların peşi sıra.
Trenlerden hikâyeler geçiyor.Kar izinde ilerleyen beyazı görmüştüm ilkin.Hiç şaşırmamıştım buna....Gölgeler kışın beyaz olurdu da o yüzden,yüzüm kıpkırmızı olmuştu ,göz göze geldiğimizde o baharla,anda.Görmüştüm,gölge ayazlarda alevlenen kızıl kanı...Elması,emeği ve ışığını,gözlerinizi bir gaz lâmbasının camından seyretmiştim.Sonra yalnızlığın alnından öptüm ve kapandı yollar...Kapandı göz kapaklarınız...Kirpiklerinizi yoluma düşürerek gittiniz.Bir hoşçakal diyemeden... Alnınızda bir yazı....Karayazı...Oysa ak kuşlar dinlenirdi gölgelerinizde.Gövdenize yaslanırdı ağaçlar.... Yaprakları kınalı...Kanamalı bir geçmiş,kendini taşıyor bugüne... Gri bir gökyüzünün sonsuzluğunda aşk hoyrat bir yangın çıkarıyor. İşte tam da böyle...Uçmayı reddeden kuşlar ,duvarıma konuyor. Alnımın tam ortasına...Suskun öpücükler konduruyorlar...Damarları yosun tutmuş bir gövdeye bağışladığı ruhunu arıyor adam... Kaybettiğini,geri istiyor.Arıyor kendini tüm o yılankavi yollar arasından...Bir bulutu,bir dala yüklediği geliyor aklına sonra..Yağmuru,penceredeki masal kızının gözlerine...Camları hüzünlü bir rüzgâr titretiyor.Bulvarlarda uçuşuyor yaprakları,sarı,soyunuk,mevsimlerinden kopuk saçların geliyor aklıma...Gözlerimden yaşlar boşanıyor...Sonbahar,havada asılı kalıyor,nefesim gibi...Bizim gibi..Ellerimiz gibi...Ellerimiz havada kalıyor...16 Aralık 2015