(sus pus)


Susmak bazen temizler bulanık düş’ünceleri. En çokta geceye yakışır susmalar.
Karanlık gökyüzünde parlarken yıldızlar. Ay insanları yarına hazırlar. Herkesin bir yıldızı yoktur belki,
Ama her yıldızın birilerinde mutlaka bir etkisi var.

Hayat bazen çok beyhude gelebilir insana, yaşamak için tutunmak ister bir nedene ama ya bulamazsa.
Dibe en dibe batar bazen insan, bittiğini düşünür tükendiğini. Yürüdüğü yolun yorgunluğu çöker üzerine.
O an geri dönmek bir o kadar yorulmak demektir. Geçmişe gitmek, geçmişi düşünmekte böyledir.
Sonra ilerleyemeyeceğine kanaat getirir. Orası son gibidir. Ama dünya dönmeye zaman geçmeye kalp atmaya devam eder. Sadece garip bir umutsuzluk çöker omuzlarına. Biraz dursa, biraz dinlense uyusa belki..
Belki yeniden umuda sarılıp yoluna devam edebilir.

İlla ki bir şeylere sarılmak, tutunmak gerekir yeniden kalkmak için hayata. Hiç bir şey bulamasada aldığı nefese sarılır.
Kalbindeki tüm güzellikleri uyandırır. Ve"gördünüz mü? " der hala bitmedi. Biz istediğimiz zaman doğmadı ki bu hayata, istediğimiz zamanda ölmeyeceğiz. Umutlarımız tükensede yerine yenilerini elbet evlad edineceğiz.
Sadece biraz durup, biraz dinlemeliyiz kendimizi, kendi içimizdeki sesi. Kalabalıklar içinden çıkardığımız ruhumuz bize teşekkür edecektir o an. Kendimize yaptığımız en büyük kötülük belki başka seslerin etkisi altında kalmamız.
Bize dinletilen her şarkıda ruhumuzu uyutmamız.

Kendi ile yaşamayı anlaşmayı öğrenen insanı hiç bir yanlış bilgi yanıltamaz. Ama kendi ile çatışan insana ise hiç kimsenin tavsiyesi iyi gelemez. O yüzden sessizlik bizim için bir nimet. Herşeyden çok kendimizi yatıştırmamız için.
Yalnızlığı bazen seviniz, ama onun kölesi olmayınız. Çünkü herşeyin bir dengesi var. İnsanın dengesini bozanda fazlaca yaptıklarıdır. Fazla uyku bile sağlığa zararlıdır.

Birini çok fazla sevmek, düşünmekte kendinden ödün vermektir. Sevmek fazlalaşınca ona bağlı olan tüm duygular fazlaca yaşanır. Ve tüm bu yoğun duygular insanın dengesini şaşırtır. Kime faydası vardır ki? Sevene mi? Sevilene mi?
C) hiçbiri...







(Hiç biri)

Hiç birini senin kadar sevmedim. Ve hiç birine sana duyduğum kadar öfke duymadım.
Hiç biri için kendimi heba etmedim sana ettiğim kadar. Ve hiç birine lanet okumadım.
Sana okuduğum kadar. Hiç birine böyle uzun bir zaman tutuklu kalmadım.
Ve hiç birinden böyle kaçarcasına uzaklaşmadım. Senden korktuğum kadar hiç bir kuldan korkmadım.
Hiçbiri için böyle şiirlerden destan yazmadım. Ve hiçbirinden böyle değersizlik hissi görmedim.
Sen herkes değildin evet ama hiç biride olmadın. Ama ben sende herkes gibiydim.
Şimdi sende benim için hiç yerine sevdiğim birisin. Kabullendim ama unutmadım.





...