BİLİNMEYENE DOĞRU

• 6 Ekim 2020 Salı 15:29:44

***Bilinmeyene Doğru🌙***
Aklımdan geçirdiğim her an seni, yüzümde beliren gülümsememe engel olamıyorum. Sanırım... Ne yapmalıyım bilmiyorum... Mutlu olmak istiyorum. Bunu yapabilecek misin? Uzaktan yaptığın gibi, aklımdan geçtiğin her an yaptığın gibi yanımda olursan da bunu yapabilecek misin?... Gerçek misin, yoksa...
...Gerçekleşmeni istiyorum. Gerçekleşmemizi istiyorum...
Belli belirsiz duygular içerisinde bir uçurumdan yuvarlanan saman balyası gibi dönüp duruyorum. Seninle ilgili çok şey merak ediyorum... Bu mümkün mü? Seni tanımam mümkün mü? Beni tanıyabilmek istemen mümkün mü? Adını, sanını bilmeden bir anda sende buldum kendimi. Nasıl oldu anlamadim. Anlık bir şekilde duygularımın farkına varma süreci başladı ve gitgide kor haline gelen bir alev misali beni de yaktı geçti. İçimde narin ve derin bir sızı var. Merhem olabilecek misin?...
...Herşeyin bittiği ana geldik. Bu anın geleceğini öngörüyor gibiydim. Üzülerek... Bir yandan bitmemiş olduğunu temenni eden kalbim, öbür yanda artık umut etme diyen bir ses var içimde. Kalbimi dinlemeyi, onun dediklerine tutunmayı daha çok istiyorum ama korkuyorum yüzüstü kalmaktan. İçimde biriken umutsuzluk daha da birikmeye başlıyor. Hâlâ bile... Demek yüreğim bitirememiş henüz. Hâlâ bir şeylerin düzelebileceğini umut ediyor yüreğim.
...Gerçekleşmemizi istediğimi söylemiştim. Evet hemde çok. Çok çok... Sana bağlandım. Nasıl bu kadar tanımadan bu raddeye geldi ben de anlamadim. Akıntıya kürek çekemedim. Onunla birlikte sürüklenip geldim sana. Ama orada seni bulamadım. Belki biraz daha sürüklenmem gerekir sana ulaşabilmek için. Bilmiyorum.
Sana bilinmeyen lakabını verdim. Adini bile bilmeden sana kapıldığım için belki de. İçimdeki sızıyı ne yapmalıyım? Nasıl yok olacak bilmiyorum. Bu kadar uzak olmana dayanamıyorum...
Eski zamanlarda insanlar sevdiklerine mektup yazarmış ya, daha içten samimi bulmuşumdur onları hep. Belki sana yazdığım bu yazılarımda sana ulaşmayacak ama tüm samimiyetimle birlikte yazıyorum bunları. Belki sana okuyabilme imkanı bulurum. İnan bana bunu o kadar çok istiyorum ki. Ama bir yandan da okuyamayacağım ihtimali gözümün önüne geliveriyor... Ama yine de sana ulaşmamı istiyorum. Duygularımı buraya dökerek bir nebze olsun rahatlamış gibi oluyorum. Beni unutma olur mu? Ne olur beni hatırla. Sana bunu nasıl farkettirebilirim bilmiyorum. Yanımda olmanı istiyorum. Biz olmak istiyorum.
İnsanlar bazen çok güzel ve önemli fırsatları farkında olmadan teperler. Bunun olmasından korkuyorum. Beni hatırlamanı istiyorum. Vesselam...