Yaşı Küçük Sorumluluğu Büyük

• 6 Ekim 2020 Salı 12:05:23

Geçen ailemle dışarı çıktığımda yanıma 11 yaşlarında bir çocuk geldi ve oturdu. Ben başta dilenci sandım ama kıyafetin sadece görünüşten ibaret olduğunu anladım. Bir insanın kıyafeti ve elleri kirli olunca dilenci mi olurdu illa, bunlar hep ön yargılardı. Benimle konuşmaya başladı annesiyle yaşıyormuş ve eve para getirmek için çabaladığını söyledi. Yaşı küçük ama yükü büyük bir adamla karşılaşmıştım o an. Düşündüm, ben o zorluğu görmemiştim ama en küçük şeylere şikayet ettiğim olmuştu. Utandım. Şükür ettim halime.

O kadar güzel bakıyordu ki gözlerime, o kadar duygulu bakıyordu ki. Sanırım ilk defa bir çocuk bana bu kadar anlam dolu bakmıştır. Abla senin ellerin çok güzel ve tertemiz sen bakımlısın belli ama bir de benim ellerime bak kirli dedi. Emekti onlar. Ellerin kirlensin ama ruhun kirlenmesin be çocuk. Elin kiri temizlenirdi de ruha kir bulaşınca temizlenmesi çok zordu. Annem ona yardımcı oldu, o ise bize gel abla beraber yemek yiyelim dedi, nasıl mutlu oldum. Belki çok fazla parası yoktu ama ruhu zengin bir çocuktu. Eline geçen en ufak miktarında bile başkasıyla paylaşacak lokması vardı. Belki o gün karnım doymamıştı onunla ama ruhumu doyurmuştu bile. Bir yerlerden düşmüş yüzünde yaralar vardı, o ise yüzündeki yaraları önemsemiyordu. Kalpte büyük yaralar olunca insan vücuttaki yarayı umursamıyordu. Babası yokmuş yanlarında ve bu zorlu şartlar altında annesiyle kendisine bakmaya çalışan 11 yaşında büyük bir adam. Hayat ona küçük yaşta büyük dertler veriyordu ama o şikayet etmek yerine çabalayayım dimi abla diyordu. Yetişkinler bile pes etmeye bu kadar yakınken o inatla hayatla savaşmak istiyordu. Umarım o bu savaşı kazanır. Allah önce imtihan eder sonra mükafatını verir. Umarım o en güzel mükafatı alır, yoksa onu ezmek isteyen çok olur bu hayatta. İnsanlar düşük görüneni ezmeyi severler nasıl olsa...

Ve o gitti.. Arkasından uzun uzun baktım, o yok olduğu hâlde bile benim yapabildiğim tek şey o yürüdüğü yola uzun uzun bakmak oldu. Hayatta hepimizin farklı sınavları ve boğuştuğu konular var. Bazıların yükü daha fazlaydı bazılarına göre daha azdı. Yani kısaca herkesin yükü kendine ağırdı.
Umarım o yaşı küçük, ruhu büyük adamın da sonu güzel olur..

Mevlana’nın şiiriyle sonlandırmak isterim
“Derdim var” diyorsun;
Dert insanı Hak’ka götüren Burak’tır; sen bunu bilmiyorsun.
Sanma ki dert sadece sende var.
Şunu bil ki;
Sendeki derdi nimet sayanlar da var.
Umudunu yıkma; Yusuf’u hatırla.
Dert nerede ise deva oraya gider.
Yoksulluk nerede ise nimet oraya gider.
Soru nerede ise cevap oraya verilir.
Gemi nerede ise su oradadır.
Suyu ara, susuzluğu elde et de sular alttan da yerden de fışkırmaya başlasın.
Dünya malı Allah’ın tebessümüdür:> Lâ tahzen! (Üzülme!)

İnstagram: ilaydakardas3