ÖL/ZLÜYORUM

• 4 Ekim 2020 Pazar 01:37:19

Duraksamalı bir ah çekiyorum
Öyle başlıyorum.

Biliyorum.
Bilmiyorum.

Yürek hasretle yanınca anlıyormuş insan. Neyi mi? yüreğin nerde olduğunu. Meğer seneler boyu mutlu etmek için yaşayıp, ömrüm dediğin kıymetten ayrı kalabiliyormuş/um.
Gelemedim, dahi evinin önünden bile geçmeyi hayal edemiyorum. Gözlerim elemle doluyor, gecem hıçkırık senfonisi oluyor. Sus diyorum içimden ağlama ! Elimle ağzımı kapatıyorum, duymasınlar ağladığını duymasınlar.

Her gece ağlıyorum. Gözüm yaşla iyice aktı sana. Artık içimde sessizce hıçkıra biliyorum feryat kopara biliyorum.

Seni çok özlüyorum ! Fotoğrafların var bende ama bakamıyorum, yaşlı neneler gibi dövmeye nar atmaya başlıyorum, bakamıyorum nur yüzüne içim dağlanıyor ölüp tekrar diriliyorum.

Bu uzaklık uzuyacak anlaşılan. Hak ettim ! Sen çok özeldin bense......

Her gece gelirdim baş ucuna uyuduktan sonra. Avuç içini çekerdim içime, son nefes gibi. Cennetti ! Cennet reyhanıydı. Başlardım ağlamaya dahi sana bakmaya bile kıyamazdım. Derdim hep keşke son nefesimi senin kokunu çekerek versem. Ağlaya ağlaya dertleşirdim seninle. Hissederdin uykuda olsa bile sarılırdın sımsıkı sonsuz gibi.

Kader diyorum çünkü tek tesellim ayrılığa bu !
Seni çok özlüyorum ne olur arada rüyalarıma gel !