Veda Büyüsü

• 3 Ekim 2020 Cumartesi 17:25:43

Alnından öpmek zamanı, hayatın içindeyken hem de, kendinin dışındayken, seyreylemek ömrünü.Zamanın alnından öperken !Bir de sevgilinin dudağından,
Kadehler dolusu ölmelere hazırlanmak da var, en uçarısından!
Ölürken gülmek de var kahkahalar dolusu.. Kadehlerin gizemiyle aydınlanan vapur düdükleriyle şenlenen, isli bir gökyüzü şehrinin, sisli bulvarlarında yalnız başına gezdiğini düşlemek de var,ölürken. İçinde acıyan bir sancıyı büyütmek de. Yalnızlığın emeklemesinde sürgün bir gelgitin onulmaz izini, göğsüne yapışmış sırtında taşımak da var, hayat dediğinde. Her soluğunda büyüyen büyüde büyümek , büyülenmek. Kimi aynaların sırlarında sızısız, sınırsız yaşamak … Gönlünün gurbet kuyusundaki dingin ama karanlık sularda, bir boşlukta kaybolmak da var, zamanın eteğinde. Ansız bir sırra erişmek var. Eninde sonunda ölmek var.

Hayatın zamansız akışında, ölmeye yazgılı zamanlarda, ara verdiğin soluksuzluğunun nemine pas olan anılarının, pususuz yalnızlıklarının ortasında; kurtların dansında zorlanmış göz bebeklerini yumabilmeyi istiyorsun! Ne çok şey istiyorsun! Var olurken yok , yok olurken var olmayı becerebilmek! Büyümek demek! Ne çok şey istiyorsun!

Ölü bir çocuğu büyütmek ne kadar kolay olabilirdi ki! Kendi içinin rayihası solmuş bahçesinde, ruhunun tarihçesinde, sır’ı dökülen aynanın çerçevesinde; bir azalıp, bir çoğalıyor yüzler… An be an kaybettiğin duanı, kendini yeniden bulabilmek adına tekrarlamak istediğinde,en durağan zamanından bir anı çalabilmek kolay olmuyor. Ne kadar kolay olabilirdi ki.

Hele de ellerin yoksa, tanrı kabul etmiyor dudaklarının duasını. Ruhunun ellerini kaybettiğin hangi çağdı unuttun. Başkaldırının nefesi kokan , insansızısı kokan duanı kabul etmedi tanrı. Ellerin kayıp.

Tanrı öldü mü yoksa?

Sessiz, yalın akan bir nehrin dokunuşuyla uyanmak istedin uykundan. Kendi coşkunla dirilmek, dinginleşmek, diriltmek istedin dünyayı. Leş kargaları üşüşmüşken ölü çocuk bedenine, en kâllâvi küfürleri basıp da bazen, gitmek istedin. Kendinden hep. Ama hep yine kendine… Kendiliğinden. Zaman sonsuzluktan sonsuzluğa evrilmekse eğer, hiç doğmamış ya da hiç ölmemiş olmalısın sen. 3 Ekim 2013