Balkon

• 2 Ekim 2020 Cuma 01:22:01

Yaşamak=yemek, içmek ve uyumak.
Nasılsın? Sorusuna verecek bir cevabım yok. Kendimi anlatabileceğim bir cümle de yok. Hergün bir diğerinin aynısı gibi. İçimdeki sessizlik ölümün aynası gibi. Kimseyle konuşmadığım gibi kendimlede konuşmuyorum. Boğucu bir sakinlik hakim ruhuma and bedenime.
Elimde bir elektrikli süpürge ne benim ona hayrım var ne onun bana kendimize bile hayrımız yok aslında.. Yinede dökülen kuş yemlerini çekme çabamız büyük bir sabır göstergesi. Bu arada halıya vuran güneş anlık umut yaşatıyor. Güneş nasıl hergün aynı enerjiyle doğuyor. Dünyadan bile umudumuzu kesmişken biz. Şimdi kıyamet kopacak olsa varmı görmeye mecalimiz. Kuş yemlerine kuş bakışı bakıyorum. Çekmeyen süpürgeyle çatalın zeytinle oynadığı gibi oynuyorum. Sonra güneş yine vuruyor halının üzerine. O kuş yemleri insanlaşıyor. Ben ve sokakta top oynayan arkadaşlarım. Tanrının insanı izlediği gibi izliyorum geçmişin hayalini. Güneş; o zaman ne kadar umut vericiydi. Mutluluk ne kadar yakındı gülüşlerimize. Beni mutlu eden şeyleri düşünüyorum. Bir elin beş parmağını geçmiyor şimdi.
İnsan yaş aldıkça korkuyor yaşamaktan. Kaçıyor yanlışlardan. Tecrübe aşılmaz bir duvar örüyor sonra bir duvar daha. Oluyor dört duvar bir oda. Odanın içinde evlat edinilmiş bir yalnızlık tutkal gibi yapışıyor üzerine. Artık ;Nereye gitsen yalnızsın.
Yalnızlık ne ikiyüzlü bir terim. Yalnız sen:bu bir ayrıcalık. Yalnızsan: bu kötü bir ayrıcalık.
Artık daha ne kadar acıtabilir ki bu yalnızlık. Daha ne kadar korkutabilir. Daha ne kadar dibe çekebilir adamı. Adam kim ya? Kadını. Beni. Beni beni bihterini.
Saçmalık! Saçmalamak ana rahminden kalan bir şey. Saçmalayan insan yalnızdır. Yalnızlık karanlıkla eş değer. Benim değerim ne peki hayat? Hep beş almayı dilerken kağıdı boş verip sıfır mı çekerim? Ya da hiç olmadı bildiklerimi yazıp üçle ’eh işte geçer’ mi ederim? Cennete geçer miyim bir süre sonra? Önce cehenneme girmem zorunlu mu? Nerden geldim bu halının üstüne hemde çekmeyen bu süpürgeyle varya bana sanki dünyanın sonunu getirdi. Hem kim döktü bu kuş yemini. Sabrımda bozdu ettiği yemini.
İnsan bazen kendini nerde sınava alacağını anlamaz dalıverir işte böyle bilmediği mecralara hayaller hep güzel başlar kötü sonlanır. Hayal neticede. İlla ki sonlanır.
Sonra ne mi oldu? Patladı çocukların topu zaten topları ödünç almışlardı. O patlamasa balkonuna kaçan deli kadın patlatacaktı. Kızlar iyi maç oynayamasa da onlardan iyi kaleci olur.