TİMSAH GÖZYAŞLARI

• 29 Eylül 2020 Salı 14:41:17

Çetrefilli bir hayatın bam tellerinde gezmek gibiydi, senden aşk, sevgi beklemek. Oysa koca göl maya tutar mı? Tutmadı da. -Yürek yüreğe değince ateş çıkar diyordu nenem, ben hiç ateş görmedim. Ateşimi kim çaldı?
Şimdi sorular içinde cevapsızım, o kadar çok soru takılıyor ki beynimin tellerine, Yüreğimde sakladığım, arada uçurup yine içime gizlediğim serçelerimde ölmüş, bir bir kefenliyorum.

Ağır geliyor yaşamak hırkası, yaşanılası bir mutluluğun yaşanılmayan, hatta yaşanılması imkânsızlaştırılan anlarındayım. Sıradan geliyor her şey hatta, beni çok sevdiğini söyleyen sen bile. Hep bekledim beni sevdiğini söylerken elin, ayağın titresin. Yok titremedi -Hadi dedim. Bari sesi titrese, o da yok hani sevgi seviyorum derken titremek ti.
Hatırlıyorum da o gözünden akıttığın yaşları yanaklarımla silerdim. Onlar da mı sahteydi, timsah gözyaşları mıydı?

Biliyor musun sevgilim, timsahlar yavrularını ve avlarını afiyetle yedikten sonra gözlerinden bir damla yaş akıtırlarmış demek ki! Senin yaşlarında beni hayatın piç bağrına kefensiz gömerken ki oynadığın rolmüş.
Hayat oyuncularla dolu, herkese bir rol verilmiş peki ya soruyorum sana, neden şerefli adına yakışan bir rol seçmedin, hani gelişin gibi, gidişinde güzel olamaz mıydı? Yakmadan, yıkmadan, örseletmeden gidemez miydin?

Her gece sensiz ve yalnız giriyorum yatağa, umutlarımı karartmaya çalışsan da buna gücün yetmiyor ben yürek taşıyorum senin gibi tavuk ciğeri değil. Senin için ciğeri beş para etmez bu adamı nereden buldun derlerdi. Bende, -Tanısanız öyle demezsiniz. Ne kadar da yanılmışım. Sahi sevgili ciğerin kaç para eder ki?
Şimdi gidişinle sırtıma sapladığın o bıçağı çıkartmaya çalışıyorum, hani derler ya yara geçer izi kalır. Yıllar belki yaramı geçirecek ama izi hep yüreğimde kalacak. Hep derler ya senin için yaramı kanatırım. İnanma! Laf bunlar kimse kimse için bir damla kanını akıtmaz.

Ben de bir zamanlar sana sevgine inanmıştım ne oldu? Ansızın kopardın dalımdan, -Seviyorum dedin. Solunca da bir kenara attın, sen de haklısın bahçede çiçek çok, bir daha bir daha koparırsın peki ya hiç düşündün mü pervasızca kopardığın o papatyaya, seviyorum deyip harcadığın o kağıtlara ve uğruma bestelediğin onlarca şarkıya nasıl hesap vereceksin? Sen şimdiden düşün, düşün ki hesap çizelgesi açılınca önüne verecek cevabın olsun.
Ben sana sevmeyi öğretemedim, sen de bana sevmemeyi.
İkimiz de bu hayatta sınıfta kaldık, ben şerefimle sen şerefsizliğinle.

Şimdi şerefsizliğine taktığım nazar boncuğunu da al ve git öyle bir git ki!
Mevsim eylül ve dalından düşecek tek bir yeşil yaprak kalmasın.
Bugün eylülün yirmi dokuzu ve ben şimdiden ekime, hatta kasıma bağladım umutlarımı...