ne mi diyorum, inan bilmiyorum, bilmiyorum dedim ya gelme üstüme çok zaman oldu hatırlamıyorum. bakma gözlerime sen de bu kadar nemli..evet… evet ya şimdi hatırladım galiba. en son bu şarkının elinden kana kana içmiştik hayatı saçlarına dolanan geceye de ne güzel uzanmıştık her nakaratında.

gözlerin diyorum, ahh o gözlerin...inan değmeseydi gözlerime hatırlamazdım belki de hem demişlerdi de inanmamıştım. şimdi görüyorum da yürek ne kadar yaşlanırsa yaşlansın gözlerin içindeki ışıltı, mana hiç yaşlanmıyor, hiç solmuyor değil mi..ne kadar da çok kırmızıydık hatırlıyor musun hatta kırmızının maviye, mavinin göğe yükselen her tonuna eş değerdik…ne güzel eştik, gökyüzü gibiydik değil mi..
oysa, şimdi bildiğim
tüm renkler avucumun içinde sıralanan haplar..hatırlamayı unutuyorum galiba hatırlanmayı unutturduğum gibi zamana..neyse kusuruma bakma. bakacağın yer hep gözlerim olsun

beni boş ver de sen nasılsın…hem sen nasıl buldun beni..pardon ya… ne aptalım.. boş ver iyi ki geldin hoş geldin iyikim.. saçlarını kestirmişsin..olsun böyle de çok güzel olmuşsun..yoksa , yoksa ağlıyor musun sen..hadi ama yapma… ya da yaslan omzuma eskisi gibi.. bak şimdi ya yaptığını gördün mü beni de ağlatacaksın hem dinle bak… duyuyor musun nasıl da titriyor kalbim. sadece ellerim titrer sanırdım oysa nasıl da özlemişim sıcağını, kucağını yalnız sana sancımayı..
sakın, sakın ola ki
bırakma ellerimi.. avuçlarım çiçeklenmeyeli çok mevsim körelttim.. çok nadassız hasatlarım oldu yüreğimde.. biz okunası bir şiir değildik belki de seninle ama dokunası bir aşkın en pastel, en masal motifiydik göğümüze

hatırlıyor musun, aşk damladıkça yüreğimize tenimiz nasıl da kelebekleşirdi ne gecelere, ne de gündüzlere sığardık ama gün doğmadan da ila ki hep gözlerimize, hep bize doğardık.

biliyorsun değil mi, gözlerim hala kapalı. açamıyorum belki de açmak istemiyorum..ne yapayım ancak böyleyken tutabiliyorum ellerini böyleyken tutuna biliyorum alına, sıcağına, dudaklarına

diyorum ki , söyle de yatağımın başında koşuşturmasın artık hayat böyle…inatçıyımdır, inatçı olmasına bilirsin de yetsin artık yaşayamamak ve ışıldasın artık şu beyaz ışık gözlerime ve sen nurtanem sıkıca tut ellerimden çek beni bizi, bizsiz bıraktığım o eşsiz cennetine…




ilhanaşıcıağustosikibinonsekiz