SEN AFFET BENİ..

• 18 Şubat 2007 Pazar 18:09:45

Beni seviyordun, biliyordum.. Kıyasıya korkuyordun kaybetmekten, kıyasıya kıskanıyordun. Kimse üzmesin diye üzerime kapattığın fanusun içerisinde en çok sen üzdün beni.. Sana acı verdiğim anların acısını çıkarttın mutlu günlerimizden, aşk saatlerimizden. Ben kimsenin olamam derken sen başka adlara yakıştırdın kıskançlıkla beni.. Başka mutsuzluklara yapıştırdın..
Vazgeçemeyeceğim kadar esiriydim gözlerinin. Kimi zaman durup düşünürdüm; acaba onlarmıydı gördüğüm ilk anda, yıllardır tanıyorum zannettiğim, aşinalık yaratan? Onlarmıydı bunca acıya rağmen yanında kalmamı sağlayan?
Evinin bir köşesine sinerdik elimizde nescafe yada salep dolu fincanlarla. Sen pizza yapardın bana, ben dağıttığın mutfağı toplardım. Ya da bir battaniyenin sıcak paylaşımında ağırlaşmış göz kapaklarımızla, film fragmanlarıyla başlayan ve sonu hep
hüzünlerle biten sevda sahnelerini izler, bizim sonumuz böyle olmasın diyerek yaşlı gözlerle birbirimize sarılırdık..
Üzdüğün zamanlar işyerime çiçekler yollardın, kartın üzerine yarım yamalak yazınla ’affet beni’ diyerek.. Elinde pamuk şekerlerle alırdın işyerinden beni. Hiç bir şey yapamasan evimin balkonundan aşağıya ip sarkıtmamı söyler, kutu içerisinde tek bir kırmızı gülün içerisine gizemli bir not bırakırdın..
Seni bunca sevmem hep çocuksu telaşların yüzündendi belkide.. Ne kadar kızarsam kızayım, sen o masum gözlerini gözlerime diktiğinde unuturdum dakikalar önce yaşadığım kırgınlığı..
Henüz çok küçükken baban terketmişti seni, annenle paylaşıyordun evini, yüreğini, aile sıcaklığını. Ama yine de sevgiye hep açtın. O yüzden verdiğim sevginin hep daha fazlasıydı ihtiyacın..
Erkek aldatır derler.. Sen hiç ihanetin ağır maskesini takınmadın üzerine.. Aşıktın, özlemliydin, tutkuluydun..
Yinede gölgelememeliydi sınırsız aşkın mantığını. Kıskanmamalıydın bu kadar kaybetmekten bunca korkarken.. Şimdi ne salep kokusu ne de geçmiş anı tortusu.. Beni avutmaya yetmiyor. Dün sen hastayken, yatağında öylece yatıyorken anladım.. Sensiz olmaz...
24 saat geçmişse sensiz, bir ertesi zamanı 48 saate tamamlamalı özleminin dinmesi için. Hadi iyileş bir an evvel, ve yine minicik öpücükler kondur burnumun ucuna. Ya da kapat gözlerini alnımdan öp bir kere daha..
Değer bilmek için demek ki yitirmekten korkmayı bekliyor sevda birazda.. O korku gölgelediğinde yalnızlığı , ya da ölüm bir kez çaldığında kapıyı.. Tüm acemi telaşları, onu boşuna kırdığın zamanları, ve seni kırdığı zamanları unutup gidiyorsun.. Değer bir ömre bedel olmalı.. Sevgilin olma bedelini ömrüm boyunca sürdüreceğim aşkınla ödeyeceğim..
Sevdaya yakışmıyor mutsuzluğun gölgesi.. Kırdığın anları unuttum kırdığım tüm anlar için sen affet beni !!