Yazmak, yürek işidir. İnce eleyip sık dokumak, ilmek ilmek işlemek gerekir. Yaşamak, apayrı bir derttir. Bazen yük olur bize, bazen yol gösteren. Ama her haliyle bambaşkadır yaşamak. Sanmayın ki, yaşamak nefes almaktan ibarettir. Bunu düşünüyorsanız büyük bir yanılgı içinde olduğunuzu hemen söyleyelim.

Vakti saati gelmemiş herkes nefes alıp verir ve biz buna yaşamak deriz. Ama hayat nefes alıp vermekten ibaret değildir. Hele ki suya sabuna dokunmadan, anların tadını çıkarmadan ve en önemlisi hayatın içinde olmadan yaşamak, yaşamak değildir kanımca. Ben buna zaman öldürmek diyorum. Diğer bir deyişle yirmi beşinde ölüp yetmiş beşinde toprağa girmek bir şey bu. Unutmayın ki, insan için asıl olan yaşadığı yılların uzunluğu değil, onların dolu dolu ve verimli geçmesidir. Uzunca yıllar yaşayıp geriye dönüp baktığında elle tutulur bir şey bırakmadıysa insan, ben o hayatı boşa yaşamış derim. Ne demişler: Eşek ölür kalır emeri, insan ölür kalır eseri.

Bu hayatta nice eserler bırakmak, faydalı işler yapmak hayatımızın en önemli gayesi olmalı kanımca. Çünkü hem bize verilen ömür sermayesini boşa geçirmemiş oluruz hem de insanlığa bir faydamız dokunur.

Peki ya hem yaşayıp hem yazanlar? Ben onları apayrı bir yerde tutuyorum. Çünkü hem hayatın içinde yer alıp hem de onları kağıda dökmek yürek işi, cesaret işidir. Benim gözümde bambaşka yerleri vardır onların. Çünkü kolay değildir hayatın içinde olup sonra o yaşadıklarını elekten geçirip yazı diye sunmak. Ne mutlu ki, bunu başaranlara…

Bu yüzden yazmak başkadır, yaşamak başkadır ama hem yaşayıp hem yazmak işte o bambaşkadır. Selam olsun hayatı dolu dolu yaşayıp güzel işler başaranlara, selam olsun hayatı dolu dolu yaşayıp yaşadıklarını kelimelere dökenlere.

Necati Dilek