Kriminal

• 21 Eylül 2020 Pazartesi 22:11:40

Hayat bana bir şans daha verse, gözlerinin menzilinde hiç durmamayı dilerdim. Ve şimdi ki aklım olsa her takım elbiseliyi adam sanmaktan vazgaçerdim.
Öyle ki, sen göründüğün gibi olmadığını gösterdin. Bazen gökyüzüne bakınca ayın ihtişamına kapılır ya insan birde yaklaşınca orda hayat olmadığını anlar. Sende öyleydin. Yaşatır sandığım umutlarımı katlettin. Şimdi siyah bir perde çektim senle dolu geçmişime. Senin uğruna yaşadıklarımdan dolayı önce kendimi, sonra seni affettim. Çözülmeyen bu kriminal dosyasını kapattım bir daha açmamak üzere...
Bundan sonrası senin kendin ile imtihanın olacak. Ya sen? Affedebilecek misin benim adıma bana yaptıklarını. Bir helallik almadan göçüp gidebilecek misin dünyadan. İnandığın inançlar benim gibilerle aynı gibi görünse de, seninle aynı safta yer almak istemem. Çünkü benim bildiklerim senin yaptıklarını yalanlıyor.
Şunu anladım ve gördüm ki, eline mikrofonu alan her insan kendini başka bir dünyadan sayıyor. Konuştukların ve yaptıkların ne kadar ayrı şeyler. Benim sana kapılıp gitmem de, senin doğruları anlattığından değil! Sesinin büyüsünden gerçekleri asla göremeyişimden.
Yıllarımı böyle ipe sapa gelmez bir adamla heba etmişim. Bir batıla hak’ diye iman etmişim. Adını söz yüzümde farklı anlamdırmışım. Kan akarken anladım o son çırpınışlarım.
Benim en büyük imtihanım yine kendimle olmuş. Yanılgılar denizinde kalbim boğulmuş. Ama hep kendimi suçlamaktan, seni aklamaktan yakmışım ellerimi. Kanıt yoksa, suçta yok! Kazandın sevinebilirsin. Tek şahidim yüreğim ve senin o nur olduğunu düşündüğümün aksine kararmış yüreğim.
Şimdi yine büyük büyük laflar et al mikrofonunu. Giy siyah ceketini adamlığına devam et. Benim nezdimde artık bir hiçsin bunu bil. Git kendine yeni kurbanlar edin. Bir gün anlayacaksın sahte hep mutlulukların. Yaşadığın hayat sahte. Sen sahtekarsın. Belki cümlesi seni sanatkar diye adlandırır. Ben alacağım nasibi aldım gözlerinden. Sana bir şey söyleyeyim mi? Onların kıymetini bil. Tüm uzuvların ellerin, dilin yalanlarla inkar ederken gerçeği bir onlar gösterdi bana bu kanıt bu dünya da olmasa da ahirette benim için yeterli olacaktır. Ben affetsemde bu uğruna ağlayan gözler, daralan yürek, bunalan akıl senden hesap soracaktır.
Seni Yaratandan korkuyordun değil mi? Bir günaha girmemek için yaptığın şeyler günahın en alası değil mi? Bir gönül inancını yitirdi umuda, yaşama, hayata dair. Bir kalp paramparça oldu. Artık onu kimse toparlayamaz. Ben bu dosyayı kapattım ama ya hakimlerin Hakim’i! Ona havale ettim seni ve senin gibileri.
Artık rüzgarda savrulan kuru bir yaprak gibi nerede olduğumun kim olduğumun bir önemi yok. Ve senin var olmanın bir anlamı da. Aşk yazan bir dramın yaş’la neticelenmesi gibi. Ben kendi adıma ödedim suçumun bedelini. Sende yaşayacaksın bu acıdan nasibine düşeni. Demiştim sana bu ateşi ben yakmış olsamda kıvılcımı senide yakıcak benimle birlikte. Ben dünyada yandım sende öbür dünyada yan!

...