0096 - KABUK DEĞİŞTİRME MEVSİMİ - KIRK İKİ YAŞ SENDROMU

• 21 Eylül 2020 Pazartesi 00:45:52

KABUK DEĞİŞTİRME MEVSİMİ

Mevsim kabuk değiştirme mevsimiydi yılanın
Çatır çatır çatlamaktaydı karnı
Güzelliğinden yorgun Parvati’ye adamıştı ciğerlerini
Gözlerini ikidir çalmıştı namlı hırsızlar
Üstelik oralara kış da gelmezdi
Münasebetsizin tekiydi kırmızı başlıklı kız
Büyükannesine yemek götürmesin diye yollara düşmüştü
İçinde mor pabuçlarıyla benekli paltosunun özlemi
Ah ne zordur çocukluk karlarımızın erimesi..."

Perihan MAĞDEN

***
KIRK İKİ YAŞ SENDROMU

Onur BİLGE
Erkekler de kabuk değiştirmeye öykünürler, yılanlar gibi. Onlar, kırk yaşına geldiklerinde fark ederler zamanın geçtiğini. Vakit ikindidir. Güneş tepeden batıya doğru süzüleli çok olmuştur. Neredeyse batacaktır ve onlar daha yerlerinde saymaktadırlar. Alelacele bir şeyler yapmak için kararlar almaya başlarlar.

En kısa zamanda değişmelidirler. Öncelikle iş, sonra araba, daha sonra da eş değiştirmeli, giderayak hayatın tadını çıkarmaya bakmalıdır.

Bu çağda evli erkek, olduğu gibi olamaz, bulunduğu yere sığamaz, bir arayış sancısı içinde kendisine daha fazla bakmaya başlar. Giyimine kuşamına daha da önem verir, saçına başına daha çok dikkat eder. Sinekkaydı tıraş olur, sık sık saçını kestirir, dökülmemesi için olanca gücünü sar feder, cilt bakımı yaptırır, etkileyici losyonlar, çekici parfümler kullanır.

Şiva da Parvati’yle hayatını birleştirmiştir. Birbirlerini severek evlendikleri halde yıllar sonra Şiva’nın da ikindi vakti gelmiş, yenilikler için kıvranmaya başlamıştır. Etrafına bakınır, aranır durur. Oysa hanımı hâlâ çok güzel ve alımlıdır ama o artık macera peşindedir. O zamana kadar canı ciğeri olan eşini gözü görmez hale gelir.

Aslında Şiva’nın da diğer çapkın erkekler gibi gözü daha önce de iki kere dışarıya kaymıştır. O zamana kadar iki kaçamağı olmuş, iki bayana gönlünü kaptırmıştır. Hem de sıradan değil, tanınmış kişilerdir bunlar ama yine de Parvati’nin elinden ucuz kurtulmuştur. Üstelik bu maceralar Antalya gibi üç mevsimi yaz, bir mevsimi bahar olan bir ilde yaşanmıştır.

Parvati akıllı ve uyanık bir kadındır. Kocasının yürüyüşünden anlamıştır ihanetini. Bunu kendisine bildirdiğinde, hatası yüzüne vurulan koca savunmaya geçmiş: “Ne münasebet!..” diye kükremiş, suçunu örtmeye çalışmıştır.

Aslında Parvati, bir çocuk kadar masum, güzel ve sevimlidir. Böyle bir adamla evlendiğine evleneceğine pişman olmuştur. Hayatının en mutlu ve kaygısız zamanı olan çocukluğuna dönmeyi arzulamaktadır içtenlikle. Hayatın yükü ona ağır gelmeye başlamış, ihaneti ise hiç hak etmediğinden kaldıramamıştır.

Münasebetsizlik etmemiştir, Parvati. İş icabı seyahatlere çıkması gerekmiştir. Kocasını ihmal de etmemiş, ekmeğinin peşinden gitmek zorunda kalmıştır. Onun için düşmüştür Anadolu’nun taşlı tozlu yollarına.

Küçük bir kız olduğu zamanlara hasret duymaktadır. O benekli kırmızı mantosunun altına mor pabuç giydiği zamanlara… O haliyle Kırmızı Başlıklı Kız’a benzerken yakınlarının kendisine “Kırmızı Başlıklı Kız!” diye seslendikleri günlere gittiğinde “Ne güzel günlerdi!” diye iç geçirmektedir.

İnsan ne kadar büyürse büyüsün, ne kadar yaşlanırsa yaşlansın, kolay kolay kurtulamaz çocukluk yanından. Hemen hemen herkesin, itiraf etsin ya da etmesin, içinde hiç büyümek istemeyen bir çocuk vardır.

İşte kışsız kentin kenar mahalle sokaklarında, Şiva ile Parvati karşılaşıverirler bir gün! Bu her gece Şiva ve Parvati heykellerinin giydirilip kuşatılıp, süslendirip püslendirilerek aynı yatakta yan yana yatırılmaları gibi bir buluşma, buluşturulma değil, korkunç bir sahnedir! Şiva’nın bu defaki ihaneti apaçık ortadadır. Üstelik entel dantel takımından da değildir yanındaki kadın, üç kuruşluk bir sokak kadınıdır!

Oysa Şiva’nın annesi abdestinde namazındadır. Abdestsiz yere basmayan bir kadındır. “Öyle bir aileden böyle bir insan nasıl çıkar?” diye geçirir içinden. Fakat o da az cadı değildir! Armut ağacından ayrı düşmez ki! Kocası da ona çekmiştir.

Kaynanası da ikiyüzlüdür. Oğlunu gördü mü ondan yana, gelinini gördü mü Parvati’den yanaymış gibi görünür. Ona ayrı, ötekine ayrı konuşur. Dost gibi görünen riyakârın biridir. Oğlu dururken gelininden yana olacak değil ya maymun! Oğlu da yılanın ta kendisi! Hem de en zehirlisi!

Öyle bir çıngar çıkarır ki kaynanası ana, Şiva koca olalı, öyle bir tepki görmemiştir!.. Şiva değil, Parvati kıyameti koparır!.. Dünya dahi yaratıldı yaratılalı öyle bir kıyamete tanıklık etmemiştir!

Zaten zaman değişiklik zamanıdır. Madem kabuk değiştirilmesi planlanmıştır, onca da en uygun zamandır. Derhal boşanma davasını açar, bir celsede ya da çekişmeli, her ne şekilde idiyse o şekilde o adamı boşar.

Şiva için Parvati çoktur. Klonlanmış gibidir hem de… Bin seksen Parvati feda olsun Şiva’ya! O erkek tanrıdır ya! Hem de adı üstünde “Yıkım Tanrısı!” Yıkım adamıdır o! Onun için vardır. Kıyameti koparması da beklenmektedir.

Artık iyi öğrenmiştir karısından kıyametin nasıl kopacağını! Dersini almıştır. Kıyamet koparmak oyuncak gibidir onun için artık. Ondan kolay ne vardır!

Erkeklerin küçük kıyametleri kırk yaşını geçer geçmez kopar. Bu birinci kıyametleridir. Saçları dökülmüş, göbekleri çıkmış, gözlük kullanır hale gelmişlerdir. Üstelik evlilikleri de monotonlaşmış, güya o nedenle güçten düşmüşlerdir. Suçu karılarına yüklerler. Sanki hâlâ ilk günkü gibidirler! Bu birinci ölümleridir.

İkinci kıyametleri de Elli yaşını geçer geçmez başlar. Antropoz denen bu dönemleri de ikinci ölümleridir. Üçüncü ve son ölümlerine kadar böyle iki kez ölür ölür dirilir, arada defalarca can çekişirler.

Şiva’dan da başka yok değildir. Boşuna kendisini tek sanıp tanrı ilan etmesin yani! Ondan da, Parvati kadar olmasa da tam yüz sekiz tane vardır.

Her iki taraf için de çok sayıda seçenek varsa, o kadar da yıkım olması gayet doğaldır. Mahkemelerde boşanma davaları yığılmış, hâkimler binlerce dosyanın altında kalmış.
***
Onur BİLGE
ŞİİR FISILTILARI - 0096