KİMSE ALMADAN

• 6 Eylül 2020 Pazar 19:46:39

Yıllar önce tesadüfen tanıştığım biri vardı. Veli amca. Veli gibi bir insandı, kültürlü ,sevecen,hoş görülü saygılı. Bir çocukları vardı.on beş on altı yaşlarında,yakışıklı mı yakışıklı, boy pos yerinde. Bazen derler ya Allah iki güzelliği bir arada vermez diye. Doğru imiş. Bu güzel çocuğa aklı biraz kıt vermiş. Veli amca elini,elinden bırakmaz,yanından ayırmaz. Allah bize bunu verdi. Çok şükür der şikayetçi olmazdı.
Hanımı hakkın rahmetine kavuşunca, baş sağlığına gittim. Teselli etmek istedim.
-Ölüm Allahın emri zamanı gelince hepimiz gideceğiz. Allah gani gani rahmet eylesin mekanı Cennet olsun. Kesinlikle üzülmüyorum. Dedi. Göz yaşlarını tutamadı.Ağladı. Kelimeler boğazıma düğümlendi kaldı.Teselli edecek söz bulamadım. Sustum. Derin bir nefes aldı. Göz yaşlarını sildi. Kapının yanında yere bağdaş kurmuş oturan oğlunu gösterdi. İkimiz kaldık evlat dedi. Benimde bir ayağım çukurda bende gidersem bu ne olacak. Yeniden hıçkırıklara boğuldu.
Bir yıl dolmadan Veli amcanın vefat haberi geldi. Üzüldüm.Uzaktan bir iki akrabası ile birlikte defin işlemlerini yürüttük. Naaşı mezara indirdik. Bir kaç kürek toprak atıp kenara çekildim. Biri kolumdan geri çekti. Hoca yasin okuyordu. Sessizce, -Buyur dedim..
-Az gel" dedi. Kılık kıyafetinden abası kalın birine benziyordı. Mezarlığın öbür ucuna doğru yürürken,
-Başınız sağ olsun,akrabanız mı? Dedi.
-Hayır?
-köylünüz?
-Bir tanıdık! Neden sordunuz?
-Şey dedi gözleri fıldır fıldır. Aslında yeri değil ama bu adamın bir deli oğlu varmış. Doğru mu?
- Evet deli değilde biraz saf gibi. Neden?
Sağa,sola bakındı,saçlarını parmakları ile taradı,kravatını düzeltti. Önemli bir sır verecekmiş gibi yutkundu,
-Onu bana gösterebilirmisiniz dedi. En nazik en kibar bir ses tonuyla. Aniden kibarlaşan insanlardan nefret ederim. Sahtekarlık yüklüdür hepsinde.
-Ne yapacaksın dedim.
-Şey dedi, sağa sola bakındı,vereceğim tepkiyi ölçmeye çalışıyordu sanki.
-Tanımıyormusunuz dedim.
-Yok tanımıyorum.
-Neden tanışmak istiyorsun o halde dedim. Koluma girdi.
-Biz seninle anlaşırız,sen iyi bir adama benziyorsun,inan sevdim seni,içim kaynadı. Elini koltuğumdan çıkardım. Sinirlenmiştim.
-Söylesene be adam derdin ne?
-Duydum ki bu adamın bir evi ve güzel bir arsası varmış. Yüzüme baktı sustu.
-Eee
-Hani diyorum. Çocuk deliymiş,kimse almadan biz alsak,ucuz kapatırız. Valla sende ortak olursun. İstersen.
Gözlerim karardı. Yumruğu sıktım. Derin bir nefes alıp ya sabır dedim içimden. Sonra karşımda ki oduna dönüp dedim ki.
-Rahmetli benim ağabeyimdi. Kendisinin ne evi nede arsası oldu. Tek toprak yattığı yer. Deli dediğin insan senden bin kat akıllıdır. Sakın karşısına çıkma pişman olursun dedim yürüdüm. Hoca amin diyordu. Bende Amin dedim ve ekledim. Allah’ım beni hak hukuk tanımayan aç gözlü insanlardan uzak eyle.