Gölgesiz

• 26 Ağustos 2020 Çarşamba 23:17:48

Yalnızdı kadın... Ağaçsızdı gölgesizdi. Uykusuzdu, mutsuzdu, umutsuzdu. . .
Onu hayata bağlayan yegane serveti olan evlatlarıda yoktu yanında. Onlar olmadığı zaman boğuluyor gibi hissediyordu.
Onlar varken huzur doluyordu odasına.
Bir gün önce aynı odada onları izlerken huzurla dalmıştı uykuya.
Şimdi ise bu otel odasında duvarlar üzerine üzerine geliyordu.
Nefes alamadı. Caddeye bakan cama yaklaştı. İnsanlar gece yarısı bile sokaklardaydılar. Uzaklardan klüplerde çalan müzik sesleri geliyordu. Bir araba fren yaptı diğeri kornaya bastı. Beşinci katın manzarası oldukça güzeldi. İnsanları izlerken kafası dağılıyordu kadının ama camda ki sinekliklerden hava gelmiyordu. Terasa doğru yürüdü. Sallanan koltuğuna oturdu. Bu kez tüm şehir uçtan uca karşısında soyunmuş gibiydi. Her yerini görebiliyordu şehrin. Ama gece gizliyordu kusurlarını. Orda kendini daha iyi hissetti kadın. Hayatını sorguladı tekrar tekrar.
Küçükken büyüyüp aşık olmak isterdi. Büyüdüğünde aşık olup evlenmek istedi. Evlendiğinde ise yarım bir mutluluğun kırık gülümsemeleriyle ite kaka bir ilişkiyi sürdürdü. Artık tahamülü yoktu. Artık kaldıramıyordu tüm yaşananları. Geçmişi onun geçmişi değildi. Hep başkalarının suçları ile suçlandı. Yanlışlar onun yanlışı değildi ama hep hatalar onun üzerine yüklendi. Taşıyamadı sonunda boğuluyordu adeta. Çocuklarını uykularında öpüp gece yarısı evden ayrıldı.
Ama ne yemek yiyebiliyordu ne de uykuya dalabiliyor. Bir çocuk ağlasa oda oturup ağlıyordu. Düşündüğü için tekrar tekrar kalkıp camdan balkondan şehre bakıyordu.
Teras epeyce serin olmuştu. Rüzgârla birlikte sağanak başlamıştı. Terastaki eşyaları toplarken brandayı kapatmayı unutmuştu yağmur dahada hızlandı. Brandayı kapatırken aşağıdan gelen seslere kulak kesildi. Kedi yavrusu sesleriydi bu.
Üzerine hırkasını eline anahtarını ve telefonunu alıp otelin önündeki bir kasanın içine doğru koştu ses oradan geliyordu. Kasa su dolmuş kediler boğulmak üzereydi. İçlerinden birini alacak oldu ki arkasına bir şey zıpladı. Anneleriydi bacaklarını tırmalamıştı yavrularına dokunmasın diye. Kadın ürktü birden geri çekildi anne kedi yavrulardan birini ağzına alarak alelacele iki binanın arasındaki kartonun içine taşıdı yavrusunu. O gidince kadın iki yavruyu daha eline aldı. Kedi geri dönünce kalan yavruları aradı acı acı bağırdı. Öldüler sandı. Kadının yüreği dayanamadı kedileri gösterdi. " gel, burdalar" dedi. Onlarıda diiğerlerinin yanına taşıdı. Anne kedide yanlarına uzandı. Sonra kadın anne kedinin başını okşadı içinde büyük bir hüzün. "Sen yavrularını kurtardın geri aldın bende geri alıcam. Onlar için mücadele edicem kimsesizde kalsam sığınacak dal bulamasamda onlara kol kanat olacağım." dedi. Ve evine doğru yola koyuldu...

...