KAYBOLUŞ

• 17 Ağustos 2020 Pazartesi 16:33:45

O gün de yalnızdım yine evde. Evdekiler işlerine gitmişlerdi. Sıkıntı ile pencerelerden bakıp duruyordum, Bir telefon alınca ağabeyimden, biraz canlandım. ’’ Kalk butiğe gel sıkılma ’’ dedi. Yolları ve otobüsün numaralarını verdi. Neyse hazırlanıp yola çıktım iki otobüs değiştirerek kolayca o gün bulmuştum varacağım yeri.

Ertesi gün yine gitmem için telefon gelince çıktım yollara. Artık rahattım nasıl olsa adresi sorup yola çıkıyordum.
Ve ben yine iki otobüs değiştirip yola koyuldum. Meğerse bu defa yanlış numarayla gitmişim. Hiç bilmediğim caddelere gelince endişelenip sorduğumda Karl Max str. burası dediler, ama orası başka bir yerdi, belki başka bir yolda diye devam ettim ama gittikçe uzaklaştığımı fark edince endişelenerek indim. İşte bilmediğim bir kalabalık caddenin ortasındayım. Bir anda endişelendimse de toparlanarak ve adresi sorarak yürüdüm. Hayır bulamıyorum. Sorduğum hep Türkler, ama onlar beni yanlış yöne gönderdiler. Gittikçe uzaklaşıyordum. tam bu sırada yabancı dilenci elindeki kutuyu uzatıp para istedi. Onun kutusuna parayı atıp yürüdüm.

Türklere sorduğum halde bulamadım gideceğim yeri. Sonra bir yabancıya sorunca doğruyu bulmuştum.
Uzun bir aramadan sonra adresi buldum. Ben türküm ve Türk’ten yardım istemiştim. Ama bir Alman yardım etti.

Alman Türk yabancı nihayet insandık hepimiz yeter ki insan olsun.


14.4. 2018 Berlin.