Açılmamış Mektuplar-1

• 12 Ağustos 2020 Çarşamba 19:06:56

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Ne desem boş artık.
Dilim böyle keskinleştiğine göre ben de kabullendim bittiğimizi. Döngüleri, geri dönüşleri tekrar tekrar kuruyorum, sonra yine bozuyorum. Sonra yine kuruyorum, yine bozuyorum. Sonsuz bir döngü var içimde. Söylenen sözleri değiştiriyorum, yaptıklarımı yapmıyorum, yapmadıklarımı yapıyorum; ama tüm çabam nafile, sonuç hiç değişmiyor. Gidiyorsun hep. Hem de kaç defa. Çünkü sen öylesin, ben de böyle.

Kolay severim ben; bir söze tutunurum, bir bakışla kavrulurum; bir gülüşle dağları aşar, güneşe kanat çırparım. Aşka ökse gibi yapışırım, atamam içime yerleşen misafiri. Sen? Kendini benden daha iyi biliyorsun, tanıyorsun. Buradaki boşluğu da sen doldur. Bırak kimse bilmesin seni benim gibi, Leydi Godiva gibi ol herkesin gözünde: Çıplak ve erişilmez!

Sevmek hesap kitap işi değil! Sevmek akıl işi hiç değil! Sevmek ateşi avuçlarında sıkmak kadar acı. Sevmek bile bile atlamak gibi uçurumlardan. Acı da yakışıyor ya sevdaya, yaşlarla yıkandıkça gonca gonca açıyor kalp çiçeği. Akıl bunları der mi? Demez! Bu laflar yürek işi. "Keşke sen de sevebilseydin!" diyorum. Benim için sen de ağlayabilseydin. Aynı yıldızlara bakan gözlerimizde beraber yanabilseydi aşk ateşi.

Artık anladım. Leyla’nın hayaline âşık bir Mecnun’muşum ben; kendi çölümde, hep böyle dolanıp duracağım sanırım. Fikrim, kalbim tavaf edip duracak seni, hatıralarını, sözlerini. Bir gün Leyla başka bir surette ete kemiğe bürünür mü bilmem. Kısmet! O zaman yüzünü unutur muyum? Kabuk bağlar mı yaralarım? Kalp çiçeğim yanar, küllerinden yeniden doğar mı?

Pervanenin içinde yanan ateşi şimdi daha iyi anlıyorum. Büyü ışıkta değilmiş, pervanenin ışığa bakışında, ışığın kalbindeki mahpusluğunda imiş. Yandıkça, acıdıkça canı, aşka gelmekmiş, aşktan dağlamakmış ciğerini, gözlerini kör etmekmiş. Işığım, yine de kimse söndürmesin seni. Bana derman olmasan da, olamasan da yan dur sonsuza kadar.

Yine de güzel seni sevmek.