KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 681 Okunma
- 4 Yorum
- 5 Beğeni
Onlarsız İlk Gece!
“Azıcık kenara kay!”
Cenazeden sonra bahçede mevlit okundu.
Baş sağlığına gelenler de gittikten sonra ev sessizleşti.
Ustaların da izniyle Süleyman ve Hacı yatıya kaldı.
Arkadaşlarının dalmasına rağmen Numan yatağında dönüp durdu. Battaniyesini de alıp evden çıktı.
Bahçeyi geçip sokağın karşısına geçti. Komşusu Orhan’ ın penceresine geldi. Camı tıklattı.
"Orhan! Orhan!"
Orhan tülü araladı. Gözlerini ovuşturarak bakındı. Pencereyi açtı.
"Numan! Ne oldu?"
"Motorunu alabilir miyim?"
"Hâyırdır?"
"Hâyır, hâyır! Uyku tutmadı da, dolaşacağım biraz. Sabah getiririm."
"Canın sağ olsun! Sen iyisin, değil mi?"
"İyiyim, iyiyim!"
"Battaniyeyi niye aldın?"
"Sahilde otururum diye!"
"Anahtarı getireyim." Orhan tekrar içeri girdi. Bu sefer elin-de anahtarla geldi.
"Al!"
"Sağ ol! Hadi iyi geceler."
"Sana da. Dikkatli ol!" Orhan, içeri girip pencereyi kapattı.
Numan, kilidi açıp motora bindi. Battaniyeyi bacaklarının arasına sıkıştırdı. Kontağı çevirip uzaklaştı.
Yolculuğun sonuydu!
Mezarlığın kapısından geçti. Taze toprak atılmış iki mezarın önünde durdu. Motoru susturup indi. Annesi ve kardeşinin arasına diz çöktü.
"Of! Bacaklarım koptu sanki. Amma uzağa yapmışlar burayı. Yarım saattir motorun tepesindeyim."
Sağına solunda bakındı. Çıtırtılar, kuş sesleri, yaprak hışırtıları...
Eskiden olsa kaçacak delik arardı.
Şimdi ise...
Yeni bitmiş otları yolmaya başladı.
"Gece ürpertiyle uyandım. Üstüm açılmış, üşümüşüm. Alışık değilim tabi!" Elini, annesinin toprağına sürdü.
"Sensiz ilk gecem!" Kardeşinin mezarına döndü. "...Tabi sensiz de! Evde amma ses yapıyormuşsun ya!" Kardeşinin toprağını öptü. "Oo, yavru yavru!"
Dizlerini kollarının içine aldı. Burnu sızladı. Avuçlarını gözlerine bastırdı.
"Sizi merak ettim de geldim. Evde hayâlinizi bile görmedim. Rahatınız yerinde herhâlde!"
Doğru cümleleri bulmaya çalıştı.
"Özledim anne!"
Kendini tutamayıp hıçkırıklara boğuldu. İçini boşaltması onun için iyi bir şeydi. Yaşlarını koluna sildi. "...Siz gelmediniz, ben geldim. Sizi bırakıp gittikten sonra, evde eşyalarınıza dokundurtmadım. Gelirseniz şaşırmayın diye. Aranıza yatmaya geldim. Battaniyemi de getirdim. Üşümeyelim diye! Siz de alışık değilsiniz tabi üstü açık yatmaya!"
Battaniyeyi açtı. İki mezarın üstüne serip aralarına uzandı.
Kardeşinin mezarına döndü.
"Azıcık kay kenara ulan! Amma yer kaplamışsın!"
-SON-
YORUMLAR
İçim burkuldu
babamı topraga koyduklarında atladım mezarın içine bende yatcam yanına dedim
izin vermediler çıkarttılar beni
o anılarım aklıma geldi
yüreğine sağlık rabbim hiç bir kuluna yaşatmasın çok zor çok benim yüreğim hala üşüyor hala
Yazıyı okuyunca...
Kardeşim en son abla gelince memlekete karşılıklı bir kahve sigara keyfi yapalım demişti...
Bir sigara kendime yaktım ki uzun yıllardır içmiyorum
Bir sigara da kardeşime yaktım baş ucuna diktim:(
Annem sigara dan hiç haz etmezdi
Babam ise astım dan göçmüş tü..
Şimdi kardeşimin hayalini o diğer dünyada ben bu dünyada olsakta gerçekleştirdim
Dışarıdan görenler deli olduğumu düşünsede
Amma velakin sizin gibi bir seslendim
Bir kişilik yer yokmu ne çok yanyana yapıştınız az yer açsanız bensiz uyumak hiç adil değil diye...
Allah rahmet eylesin diyorum yazar...
);
çok beğendim güzel bir yazı
diyemiyorum
ne çok özlem ne çok hüzün ne çok gidenin ardından kalanın yaşadığı yalnızlık
ve kurgu da olsa gerçek te olsa
duygulandırdınız gece gece
yorum yapmadan geçip gidemedim
okunası diyorum son olarak...
