YOLCULUK

• 31 Temmuz 2020 Cuma 19:53:28

Aslında tek başına yaptığım yolculukları severim. İnsan böyle yolculuklarda özünü sorgular, sorguya çeker kendini . Kendi kendinin yargıcı olur. Geçmişine döner. Geleceğini mercek altına alır ne yapması ne yapmaması gerektiğine karar verir. Etrafını dostlarını yakınlarını sorgular. Yaptığı yapamadığı yada yapmasaydı neler olurdu kendisi hangi durumda olurdu şimdiki durumu nedir bunları sorgular. Hayatındaki yanlış kişileri sorgular. Sonra hamama gidiyorsun ya kese atıyor birileri tüm kirlerden arınıyorsun rahatlıyorsun. Yolculuklar hacışakir sabunu. Pişmanlık değil bu anlattığım. Yolculukları severim ben uzaklara uzaklara gitmeyi. Kaçış da değil bu. Uzaklara gitmeyi severim ben insanın içinde biriktirdiklerini insanı bitiren rahatsız eden o posaları uzaklara bırakıp gelmeye benzetirim yada o posaları bırakıp temizliğe, arınmaya gitme olarak tanımlarım.
İnsan uzaklarda ancak kendini sorgulayıp öz eleştiri yapabiliyor. Uzaklara gitmeden o olayların cereyan ettiği havalarda mekanlarda bunu yapamıyor çünkü o olaylar yaşananlar bu öz sorgulamayı engelliyor kamufle ediyor. Geriye dönüp artıları eksileri o zaman bir film şeridi gibi geçiyor hafıza süzgecinden bu zaman diliminde evet bazı acımsı haller yaşanıyor ama genel anlamda bu sorgulama olumlu. Hatırlama denen olgu ile biraz canımız yansa da... buna yaşanmışlık deyip üzerinde durmayalım... çünkü yaşanmışlıkları geri getirip düzeltmeyiz. Pişmanlık ta demeyelim. On da da aynı sonuç var yaşanmışlıkları geri getiremeyip. Ama illaki öz yargı gerekli geçmişe dönüp neler yapıp neleri yapmadığını ... senin de bunu yapacağını düşünüyorum. Uzaklarda insan geçmişiyle yüzleşir geleceğiyle yüzleşir. Yeni umut filizlerinin tohumlarını oralarda atar insan. Bende hep öyle olmuştur. Hep. Ben de istiyorum bir gün çıkıp gitmeleri sanki burada o yüzleşmeyi yapamıyorum gibi. Geçmişimde neler yaptım beni bu güne getiren. Tanıdığım yanlış insanları hayatıma artı değer katanları yargılamam. Dönüşte güzel olur genel temizlik. Ben de yolculukları böyle değerlendiriyorum. O posadaki atmam gereken duygu’ düşünceleri atmam gereken hayatımdan çıkarmam gereken insan fazlalıklarını... geçmişte beni tıkayan yıkan eksileri...sirke gibi düşün...oluşması için şeker atıyorsun oranını yükseltiyorsun ben de eksi değerleri atıyorum. Şöyle yapsaydım şöyle olabilirdi diye düşündüğüm çok oldu. Durum değerlendirmesi. Ama bu asla geçmişte yapılandan pişmanlık duyma gibi değil... akıl süzgecinden geçirerek öz değerlendirme yapmak diyorum. Hayatımdan çıkarmak istediğim Kişiler yada hayatımdan çıkardığım fakat hakkında yanıldıklarımı yeniden yaşantıma katma düşüncesi gibi. Yaşanılanlar zaten yaşandı bitti. Pişmanlığında bir faydası yok ama o noktadan sonra önümüze bakıp hayatımıza olumlu değeri olacakları tekrar yaşama dahil etme gibi . Meşeleri düşün. Yeniden yaşamak için yaprak döküyorsun’ yeniden yeşermek için...o yolculuklarda yaşam rotanı yeniden şekillendiriyorsun. O renk, o koku, o kelimeler değişiyor değiştiriyorsun. Elbette eski sevdiğin renkler kokular kelimeler senin karşına çıkacak ama eskisi gibi yaralamayacak. Çünkü yeni umudunda meşe yeşili, limon sarısı, mandalina turuncusu gelip otağ kuracak umutlarının orta yerine. Yolcuklarda insan yalnızlığı da sever, yalnızlıklarda kendini sever. Yalnızlıklarda insan kendini sorgular. Öz değerlendirme yapar. Şimdi bir arpa suyu canım çekti. İnsan kendisiyle hesaplaşmasını hep yalnız kaldığında yapar. Çeker kurşunu onu rahatsız eden renk koku kelime cümlesini temizler. Yeni renk koku ve kelimelere yer açar yada daha önceden sevdiği renk ve kokulara kelimelere kapılarını açar...yalnızlıklar güçlü olmanın ilk koşuludur. Bilir insan mutluluğa adımı kendisinin atması gerektiğini...hani derler ya..tırnağın varsa kendi sırtını kaşı diye.. insan ne yaparsa kendi yapar..bizim oralarda beddua vardır en kötü beddua odur. “Allah dert versinde kaşınacak tırnak vermesin” derler. İşte bizim sağlıklı yerimiz tırnağımız. Kendi sırtımızı kendimiz kaşıyacağız. Yalnızlığı severim ben. Bana en iyi dost yalnızlıktır. Çünkü o hiç terketmez sürekli yanında yanıbaşındadır. Kendine iyi bak kardeşim. Ben yalnız değilim sen varsın... sen de yalnız değilsin...