NEFESİM

• 30 Temmuz 2020 Perşembe 08:51:16

Yüreğimin izbe ve kimsesiz sokaklarında yine yalın ayak yol alıyorum. Her bir kaldırımında bin anı beni buluyor. Tozlu raflarda şiirler, dudağımda şarkımız ve dilimde dua!
Yanlızlığın sen sancılarındayım, üzerimde kabir azabı acılar bu kaçıncı içtiğim ağu, kaçıncı kızılcık şarabı? Bilmiyorum..!
Bedenim isyanlarda, ağır geliyor imkânlı imkânsızlıklar. Oysa bir kal sözüne gebeydi tüm acılar.
Şimdi sigaramın dumanında hasret gırla, başımı döndürüyor hasretin yalpalıyorum, hayatın kaldırımlarında dona çeken umutlarıma inat.
Yarınlar sandıkta, ne açmaya mecalim var ne de uzanıp bir daha aşkı yüreğime bırakmaya. Bırak dağınık kalsın dercesine kundaklıyorum acılarımı, uyutuyorum göz bebeklerimi..!

Dudak kıvrımlarıma yerleşen ihanetine inat!
Sahi sevgili hiç mi sevmedin beni?
Hiç mi kanamadı vicdanın?
Hangi dilde, hangi literatürde var seveni bırakıp öylece gitmek? Hangi kânuna sığar, seviyorum deyip arkana bile bakmamak? Söyle, adamlığına taktığım nazar boncuğu bile çatladı ihanetinden.

Geçen gün seni bizim sokakta görmüşler. Tam da bizim balkonun altında ne yüzle geldin sevgili?
Yarım bıraktığın bir cinayeti tamamlamaya mı geldin? Sırtıma hançeri sapladığın gün daha dün gibi, unutmaya çalışan ise yine ben.

Korkma dön demeyeceğim, sadece bil istiyorum yokluğunda konuşamayan dilim şimdi hazır yüzüne bir bir tokat gibi sözleri vurmaya var mı cesaretin öfkemin önünde dimdik durmaya? sen ki aşkının önünde dimdik duramayan adam, öfkemin önünde nasıl duracaksın?

Yakmaz mıyım, yıkmaz mıyım, iki kelime ile hayatına acıyı sokmaz mıyım? Ama sen değmezsin ki!
Ne sevdiğime ne de sövdüğüme değmezsin!
Bir daha sakın kapıma gelme, balkonumun altında bekleme. Ben seni seven yüreğimi dipfrize attım, sanma ki çok kolay oldu. O -ben ölmek istemiyorum diye haykırdıkça kulaklarıma pamuklar tıkadım, vicdanım kanadı vicdanım anlıyor musun?

Peki ya senin vicdanın hiç mi kanamadı, hiç mi özlemedin? Adamlığın köşe başında üşürken sevdiğine bu acıyı nasıl layık gördün nasıl?

Sus artık sus bakma gözlerime..!
-Sakın sakın seviyorum deme bana..!
O kadar saf, o kadar temiz sevdim ki seni, yine inanırım.
Deme bana, tutma ellerimi, dokunma yüreğime, bir kere daha bırak harabeler altında can vereyim, aşkı diline sevgiyi yüreğine dolama..!

Dolama be dolama..!
Aşk cesurların işi korkakların değil, merak ediyorum benden sonra gittiğin o yollarda ayakların kanamadı mı, her gece acılar girmedi mi koynuna perva’sızcasına ihanetinin gülleri açmadı mı bedeninde?
Cevap ver be cevap ver!

Şimdi affet diyorsun, her kul hata yapar diyorsun, öyle mi öyle mi sevgili? Seni affedeyim olur..!
Peki ya ben seni affetsem bile...
Ellerim, gözlerim, yüreğim seni affedecek mi? Ya her gece göz yaşlarımla ıslanan yastık affedecek mi seni?

Unuttuğun bir şey var. Ben mevlana değilim (ne olursan ol yine gel), ne yaparsan yap gel diyemem. Benim kitabımda bir kere sevilir bir kere de gidilir. Sen gitmeyi, ben de seni bitirmeyi seçtim.
Şimdi ufaktan al voltanı beynimden, kalbimden ve ruhumdan çık ve git..!

Bir daha değmesin adın adıma, bir daha bakmasın gözlerin gözlerime! Kirpiklerinin sayısını bile ezbere bildiğim adam, devir kirpiklerini gözlerine ve git ama unutma, kimse sevemez seni benden başka çünkü benim aşktı nefesim sana aşktı.