"Ayhan’mış adı. Kumral dalgalı saçlı, ela gözlü sert bakışlı çocuğun... Farklı bir havası var, diğerlerinden farklı. O an Selin beni dürtünce dedim ki "ben çıkarsam böyle bir çocukla çıkarım" sesli söylemişim Selin "sen!" diye şaşırdığında irkildim.
"Neden şaşırdın ki, ben kimseyle çıkamam mı?" dedim. Güldü Selin "sen annenden korkarsın" dedi. "o kadar teklif geldi anneme söz verdim diyordun kabul etmedin" dedi. Onlar onun gibi beni etkilememişti ki. Hem birisiyle çıkmak için kabul etmenin anlamı yok ki. İnsan aşık olmalı, sanırım aşık oldum sevgili günlük. Evet hoşlandığım bir kaç kişi oldu. Emre de buna dahil. Ondan çok onun bana olan ilgisi hoşuma gidiyordu. Her gün top oynarken bizim pencereye bakıyor, bende perdenin arkasından onu izliyorum. Biliyorum benden hoşlanıyor, sabahları beni almaya geldiğinde kapının gözünden baktığımda saçını başını düzeltiyor. Ben onu hani şu Aynalı Tahir dizisinde ki Ali Şan’a benzetiyorum. Ama bana açılması çok zor çok çekingen bir çocuk. Bu farklı bilmiyorum ki nedendir hani hiç konuşmadan bir görüşte aşık olmuş gibiyim.
Selin bana "sen kimseyle çıkamazsın" dedi. Bende "gör bak o çocuk bana teklif edecek " dedim. "Var mısın iddasına"dedi.
"Varım" dedim. "ama sende kabul edeceksin"dedi. "tamam" dedim. Ama nasıl olacak ki sevgili günlük. Sabah Emre beni almaya gelir kapıya ona onun hakkında bir şeyler sorsam mı? Yok Emre olmaz. Ya kafam iyice karıştı. Bana şans dile..."

Sabah Nazlı her zamankinden erken uyandı, okul formalarını ütüledi, kahvaltısını yaptı. Saçlarını topladı ve Emre’nin kapısını çaldı. Emre onu karşısında görünce şaşırdı ilk kez Nazlı’nın kapıda beklediğini görmüştü gözlerini ovuşturdu. Nazlı güldü kızar gibi yaptı "Neee!" Emre çantasını alarak "yok bi şey" dedi alaylı alaylı. Nazlı "ben erken hazırlanamam mı yani?" dedi. Emre "hazırlanırsın" dedi. Nazlı apartmanın kapısından çıktı. Yol boyunca bir şey konuşmadılar. Nazlı "Emreee" dedi. Emre "efendim" dedi. "Ya şu dün yanında bir çocuk vardı kapıda" "kim?" dedi Emre."Hani tenefüste yanında" dedi Nazlı. "iyide hangi çocuk?" Nazlı sinirlendi hızlandı. "ya dur Ayhan’ı mı diyorsun?" dedi. "evet" dedi Nazlı. "e nolmuş ona?" dedi Emre. "Sizin sınıfta mı o?" dedi Nazlı. "evet" dedi Emre. "Noldu ki? neden sordun?" dedi sonra. Nazlı muzipçe gülümsedi "hiiiçç merak ettim" dedi. Emre’nin yüzü düştü bir an sonra çaktırmamaya çalıştı Nazlı’ya. Nazlı ise seke seke ceylan gibi adeta koşuyordu okula. Okula vardıklarında gözleri onu aradı, Emre’de Nazlı’ya bir anlam veremedi. Selin geldi sonra "hey! Kime bakıyorsun? "dedi. "ben burdayım "diye söylendi. Nazlı sınıflarının olduğu kata çıkarken "Emrelerin sınıftaymış" dedi. Selin "kim?" dedi. Nazlı bir bakış attı. Selin "heee Ayhan mı?" dedi. "biliyorum bana sorsaydın söylerdim Emre’yemi sordun gerçekten"dedi. "niye? ne varki?" dedi Nazlı. Selin bir bakış daha attı "Emre’den aranızı yapmanızı falan istemeyeceksin değil mi?" dedi. Nazlı "hayır tabi ki, kimsenin aramızı yapmasına ihtiyacım yok" dedi. Selin dudaklarını şaşkınlıkla büzerek "hadi bakalım" dedi.
Sınıfa girerken Ayhan’ı aradı gözleri ama yoktu. Teneffüse kadar zar zor bekledi. Sonunda ders bitmiş teneffüs zili çalmıştı. Nazlı Selin’in kolundan çekerek "hadi" dedi. Selin Nazlı’nın peşinden sürüklenmekten bıkmıştı. Emre sabahcıyken de eve bir şey almaya diye gider boş derslerini heba ederdi. Bu sene Emre ile ikisi de sabahcıydı ama o başka birine tutulmuştu. Sonunda karşı sınıfın kapısında Emre’yi gördü. Ona doğru gidip sataşmak istedi. Emre onu kızdırıyor oda sözde ona kızıyormuş gibi yapıyordu. Bizim çizgi film karakteri yakışıklı jönümüz ise elleri cebinde geziniyordu. Emre ile şakalaşırken gözleri onu arıyordu. Ders zili çaldı. Emre "hadi sınıfına sınıfına " dedi. Ayhan’da kendi sınıfına doğru yöneldi. O sıra da yoğun bir heyecan duydu o gelmeden ordan uzaklaşmak istedi. Sonra kendine kızdı "daha karşılaşmaya bile cesaretin yok bir de çıkacakmışsın" dedi. kendi kendine.
Okul çıkışı Mehmet diye bir mahalle arkadaşıyla çıktılar. Mehmet Nazlı için Selin gibiydi. Yakındılar ama ona sırlarını söylemezdi. Mehmet’in yanında birden Ayhan belirdi. Nazlı heyecanını gizlemek için Mehmet’le saçma sapan muhabbetlere girmişti. Sanki Ayhan orda yokmuş gibi davranıyordu. Eve kadar birlikte yürüdüler...