SEVDALI KUŞ

• 19 Temmuz 2020 Pazar 20:48:26

SEVDALI KUŞ

Yüreğin sevgi damlacıklarına hapsolsun, “aşkın hükmünü giysin bedenin; sevgi yargılasın ruhunu, mutluluk idam etsin yüreğini, ağaçlar, aşkla yoğursun hüznünü, çayın demiyle mest olsun yüreğin,” sevdalı kuş edasıyla bedenine tatlı serinlikler essin, maviyle bütünleşsin tüm güzellikler...

Gökyüzünde hüzünsüz aydınlık doğsun, “kelebekler uçsun” yüreğinin son bendinde; sevdalı kuş cıvıltısıyla neşe dağıtsın, sen hiç gitme, karanlık ömrüme hayat ver!..

Günlerce küs kaldığımız zaman diliminde, güz gülleri çiçeklerimizi soldurdu; yetim sevgi dilleriyle yaşadı bedenim, ürkek bakışların yüreğimi dağladı gülüm...

Ben, seni “küçük kavgalarınla” sevdim. Sevginle, sen benim dünyam oldun. Ruhundaki tertemiz sevgi merhametiyle, benim o minicik solmayan canımdın...

Bu sabah güne seninle uyandı gözlerim, çiçeklerle bezenmiş aydınlık kokuyordu sabahım; yüzüm gülümsüyordu, mutluydum yaşadığım için, yaşama dair kırgınlıklarımdan eser kalmamıştı!...

Eflâtuni düşlerimizle aydınlığın resmini çizdik, düş kentinde diktiğimiz ağaçlara sevgimizi serdik; “kelebekler uçuşuyordu” kır bahçemizde, mor menekşeler ışık oluyordu sevgimize, bir pırlanta gibi ışıldıyordu gökyüzünün aydınlığı, derin derin kokuyordu karanfiller. Palmiyeler gölge oluyordu aşkımıza, mevsimler ruhumuzdan geçerek perde perde değişiyordu, “çamların güzelliği” çiçek gibi açıyordu gönüllerde...

Üç şarkımız vardı, biri sözleriyle, biri de nağmeleriyle, diğeri de melodisiyle insanın içini alt üst ediyordu!.. Hiç anlamadığımız halde bir şarkıyı saatlerce dinlerdik! Ruhumuza “aşk gibi” konarak âdeta hayat veriyordu!..

Bir karar verdim, ellerini hiç bırakmadan yaşayacağım; mor çiçeklerimizi beraber sulayacağız, bahçemizdeki mevyeleri beraber koparacağız, her yeni güne beraber uyanacağız!..

Tut yüreğimden sol yanımın sahibi, gönlümün sultanı; “mutluluğumun anahtarı,” ruhumun ince gülü, tüm benliğimle sevdim seni hiç bıkmadan, yaşama dair sevdamın tek çiçeğisin...

Bahçemde büyüttüğüm en nadide gülüm, rengin muhteşemdi, al kırmızıydı... Asi rüzgârlar, ruhumu dansa davet ederken, uçuşuyordu “sevdalı kuşlar” ufuklara doğru...

Şimdi!.. Uzak diyarlarda yeşeren mor çiçeğimiz git gide büyürken, sevgimle resmini çizip, sana armağan ederken, bir ömür boyu sakla benim için...

Gözlerimin rengi oldun yüreğinle, adını “altın harflerle” yazdım içime, sol yanımın tek sahibi, tut ellerimi hiç bırakma beni...

Hadi sevdalı kuşum, durmadan koş bana doğru!.. Huzura hasret yüreğimle, eflâtuni düşlerimle seni şehrimin orta yerinde bekliyorum!..

Mehmet Öksüz