SEVGİ AĞACI

Dünyamın rengini sevginle, gökyüzünün mavisini “aşkınla” boyadım. Nur gibiydi sevgin, hiç bitmeyen sevdaydın içimde. Yasemin kokunla, can gibi yoldaşlığınla kalbimin “tek sultanı” oldun. Ruhum seninle uçtu göklere, o eşsiz güzelliklere doğru.

“Gökkuşağı sevgimize şahitti.” Kollarımda ol bu gece, mor bulutları izleyelim penceremizden, güneşin doğuşuyla uyanalım sabaha, o mis kokulu öpücüklerle kokla ellerimi. Hadi! Gonca gülümüzü ekelim gül bahçemizde. Bizim için yeşersin sevgi ağacımız, mutluluk dolsun bedenimiz, hayata gülümsemek sevdamıza nasip olsun.

Ben hayatı, daima bir anlıkmış gibi yaşadım, eskiye dâir ne hatıra varsa, onu sevgi damlacıklarıyla süzdüm, sabahın aydınlığı kadar huzurlu, mutluluk perisi gibi nefes dolu, hüzzam bir dilin bestecisi gibi, kanıma huzuru enjekte etmeği bildim. “Gözlerindeki rengin hamuruyla beslendim, ruhi duygularla iyilikler yaptım ve seninle aşkı bir roman gibi yaşadım.”

Senli sevgim için, yaşanılan tutkuların kahramanı, geçtiğim her sokak köşesinin “dikili sevgi ağacı” oldum.

Biliyor musun? Her adımım ışıl ışıl parıldıyordu sevginle. Gözyüzünün o büyülü muhteşemliğini hayalinle çizdim.

İnsanlar el ele tutuşmuş, “dudakların ateşli sıcaklığında,” şiirin diliyle konuşuluyordu, denizin o eşsiz sesi yankılanıyordu ruhlara doğru. “Kemençeli şarkılar” çalıyordu tatlı nâğmelerle, rüzgâr ılık ılıktı, huzur estiriyordu ruhlara, hüzünden uzak yarınlara dair.

Ve...
Güzellikler içinde sarılmıştı eller, kahkahalar yükseliyordu, nefes nefeseydi yürekler, bedenler yapışmıştı sevgiye, bir tutam çiçek açmıştı tüm hüzün tomurcukları. Meltem esintileriyle şenleniyordu gönüller, gülücüklerle bir güzel ahenkliydi gülümsemeler, “mutluluk türküleri” mırıldanıyordu dillerden göklere doğru “umutla.”

Şunu bil ki, varlığınla bütünleşen herşey anlamlı, evimiz artık huzur kokuyor, “kalemimin rengi mor, resmimin çerçevesi mavi, odamın rengi toz pembe, ışığımın rengi al kırmızı,” güneşin ışınları içeri doğru yayılırken, huzura esen meltemle candan bir gülümseyiş çoğalıyordu narin gözlerinde. Tıpkı sedef gibi berraktı bakışın, inci boncuk gibi duruydu bedenin, rüzgâr huzura doğru eserken, ben mutluluk ısmarladım yılın “her günü, aşk ile, sevgi ile İkimiz için.”

MEHMET ÖKSÜZ