Sıradan bir gün ve sıradan bir an.
Canı sıkılmış aylak bir adam.

Rehberindeki gereksiz numaraları temizlemek isterken, dostluğun ne anlama geldigini birden fark eden vefakar bir adam.

Ölen arkadaslarının numaralarına yeniden denk gelen ve onlarla bir daha konuşmasinin mümkün olmadığını bile bile rehberinden silemeyen garip bir adam.
Ve gereksiz yere rehberini işgal eden, birer birer silinen bissürü insan.

O an içinden... Yitirdiği bi dostunun numarasini çaldirmayı geçiren, ancak "Aradığınız numara kullanılmamaktadır!" Sesini duymaktan şiddetle korkan bir adam. Ve o anın sıradan bir an olmadığını, ölümle dostluğun bitmediği dersini alan mahzun bir adam.

Kaybettiği arkadaşlarının, dostlarının numaralarının rehberinde bulunmasının manevi hazzını tadan, Onların ölünceye kadar rehberinde kalmaya hakları olduğunu öğrenen üzgün bir adam.

Sıradan bir gün
Ama,
sıradanlığı kalmayan,
geçmişi canlanan,
canlandikca çiçekleri hüzün kokan özel bir an.

Ve sıradan yalnız bir adam.

###

-anılardır hafizalara kazınan
yoldur, ölmeyenlere uzanan-