KARMAŞA

• 15 Temmuz 2020 Çarşamba 23:34:22

Yalnızlık ah körpe çocukluk.

Bazen yapayalnız bir gecenin alternatif taşımayan bir karanlığına saplanır tüm zerreniz işte o zaman sükût u isyan hasıl olur insana, isyan ne kadar doğru ne kadar yalın hatta ne kadar saçma sapan bir ruhani haldir. Insaniz ya bir şeyleri beğenmediğimiz zaman önceliğimiz kendimiz olmak yerine isyan etme çabası oluyor. Öncelikle kendimizdeki eksikleri bulup onları düzeltmek gerekmez mi? Ama yook insan illaki karşıdakine suç bulup onu yargılamalı yani egoist bir tavırla bencil duygularına köle arama çabası ile nefeslenmeliyiz. Ne kadar yanlış bir saplantı hali. Kendi nefsini terbiye edemeden bilinçsizligin bilinci ile kendini tanıtma çabası ne kadar doğru bir tutum yada tanıtım çabası.
Ah kendine sultan dışarıya ise azap olan insan ne ara kendini satmaktan vazgeçmeye meyl edeceksin? Kendi benliğine kişiliğe duygularına en önemlisi kendine yabancı olmak ne derece mutluluktur. Aynaya baktığımızda kendinle konuşmak varken neden icimizdekini saklayıp hiç tanımadığımız en önemlisi kaçmaya çalıştığımız birisi ile konuşuyoruz? Azap olma gasp etmek tüm güzellikleri sadece kendine has yaşamak ne kadar doğrudur? Bencil duygularına köle arayan kaç vuslathane yolcusu var? Sahi vuslathaneye gidecek olan bilir mi oranın gerçekten özveri yuvası olduğunu. Özümseyebilir mi?
Bir can kesmekes bir hayat sürerken kiminle nasıl nerede olduğu bir önem arz etmiyor. Gözlerdeki ışığın gerçek ışık olup olmaması önemli. Ama şimdi o kadar köle duygular varki bencil duygu karmaşasında kendini bulmaktan aciz o kadar insan var ki... Yazık insan kendine yetmezken nice insanlara yetmeye çalışıyor ne de çok vazgecilmislik şöleni var o tür insanların kalıbında.....

İPEK KALKAN...