retorik konuşma sanatıdır.
konuşmak zat-i bir sanattır.
kültürlü meslek erbabların; özensiz konuşmaları umulmaz.
retoriğe esas olmayan söyleşmek: sıradan bir söyleşmedir.
bunu hepimiz yaparız.
bir meslek icra’ında ise asla bu tavır girişime meyledilemez... bir profesyonel tarafından.
Atatürk döneminde meslek sahibi profesyoneller:
hakimler, öğretmenler, bürokratlar, gazeteciler, ressamlar, şairler, işadamları, tüccarlar...
tüm kültürlü insanlar:
eğitim ve öğretim görmüş kişiler.
belagatsiz-retoriksiz konuşmazdılar.
bilhassa servet-i fünun dönem edebiyat retoriğiyle: istanbul türkçesi konuşurdular:
"gidiceğim...
n’apiyim...
rakkamlar...
han’fendiciğim...
canım harikuladesiniz!"
bir öğretmenin türkçe konuşmak sanatıyla konuşmasını merak ve saygıyla gözleyen öğrencilerin...
belagetden ve almanya’da, fransa’da retoriklen gençlik çağın ikmal edilişinden habersiz öğrencilerimiz.
sözün sanat olmasından başka, konuşmanın profesyonellerin harcı olmasına evvel profesyoneller sahip çıkmıyor.
esef...
esef ki:
maalesef!
öğretmenin meslek ve branşı retoriğini öğrencileri tuhafsarsa ve meslektaşları keza.
diğer memleketler: retoriğe binaen konuşmağı bir meziyet ve kariyer vasıtası görmektedir.
kültürlü insanı, biz belagetinden anlayacağız.
öğretmeni retoriğinden ayrı düşünebilir miyiz?
retoriği eğitimli insanların ayn-ası... beraberli ayn-ını bileceğiz:birbirlerin!



yalçıner yılmaz
lapseki
aydoğan sitesi
14-07-2020