jAİME SABİNES

• 14 Temmuz 2020 Salı 15:55:28

Meksikalı şair, Jaime Sabines, 1926 yılında dünyaya geldi. Felsefe ve edebiyat öğrenimi yaptı. Başlangıçta çeşitli edebiyat topluluklarında yer aldı. Sonra bütün topluluklardan uzaklaşarak kendi kişisel şiirini kurdu. İlk kitabı ’Horal’’ ’ı 1950’de yayımladı. Bu kitabı büyük ilgi uyandırdı; Sabines’in günümüz Meksika şiirinin en önemli" adları arasında yer almasını sağladı. 1967 yılında, başeseri sayılan ’’Yuria’’ yı yayımladı.

Sabinas her şair gibi dünyanın neresinde bir haksızlık varsa karşı çıktı. Hep mazlumdan ve ezilenden yana oldu.İşte, Somoza’nın Nikaragua’da uyguladığı faşist yönetimi yerdiği ’Forever Somoza adlı şiiri:

Gündüzlerin casusu
gizli, ajanı gecelerin
tutuklamaları gecelerin:
otobüste konuştukları için tutuklanlar
Viva diye bağırdıkları için
fıkra anlattıkları için.
’’Devlet Başkanı’na hakaretten...’’
Kurbağa suratlı bir yargıç tarafından mahkum edilenler
karakollarda köpek suratlı polisler tarafından işkence
edilenler
sidik içirilenler bok yedirilenler
(Anayasa’ya kavuşunca unutmayın onları)
ağızlarında süngü, gözlerinde iğneler
ışıldaklar altında elektrik verilenler.
-’’Orospu çocuğunun biridir, Mr Welles, ama bizimdir.’’
Ve Guetemala’da, Kosta Rika’da, Meksika’da,
geceyarısı uyanıyor sürgünler çığlık çığlığa,
sanki işkence altındalar yine,
yine elektrik veriliyor sanki kasıklarına...
’’....Yakışıklı adamdı doğrusu...’’
(böyle dedi bir köylü).
’’Evet oydu. Aslan gibi çocuktu doğrusu...
Sarı bir gömlek giymişti, kısa kollu bir gömlek
Doğrusu yakışıklı çocuktu...’’
Gece çökünce Nikaragua’ya, ölüler dolar
Başkanlık Sarayı. Yüzler belirir.
Yüzler belirir karanlıkta.
Kanlı yüzler.
Adolfo Baez; dili koparılmış Pablo Leal
diri diri yakılan okul arkadaşım Luis Gabuardi
ve ’’Somoza’ta ölüm!’’ diye bağırarak ölenler.
Yüzü belirir on altı yaşındaki telgrafçının ;
gizli telgraflar çekerdi Kosta Rika’ya karanlık Nikaragua’dan,
geceyi titreten telgraflar çekerdi
(adı bile unutulmuştur şimdi
ve tarih kitaplarında anılmayacaktır)
telgraf çekerken yakalandı ve Tachito’ya bakarak öldü;
hala bakıyor ona.
O çocuğun yüzü belirir,
bir gece afiş asarken yakalanmıştı.
SOMOZA HIRSIZDIR yazıyordu afişte.
ve gülen jandarmalar tarafından kurşuna dizilmişti...
Yüzlerce ölünün yüzü belirir;
kemikleri Wiwili akbabalarına yem olan ölülerin,
Estrada’nın ölüsü,
Socrates Sandino’nun ölüsü.
ve en yücesi ölülerin, en büyük cinayetin ölüsü.
Augusto Cesar Sandinu’nun ölüsü.
Başkanlık Sarayı ölülerle dolar
her gece Managua’da.

Ama ölür ölmez yeniden doğar kahramanlar
ve yeşil otlar fışkırır küllerin arasından,